آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

يكي از درس هائي كه از خاندان معصومين(ع) بايد آموخت درس «انفاق» و «بخشش» است. مرد فقیری پیش امام حسن(ع) آمد و درخواست کمک کرد. امام(ع) به صندوق دار خود گفت: چه مقدار در خانه پول داریم؟ او گفت: دوازده هزار درهم، و به جز این پول، چیزی دیگر برای مصارف زندگی نداریم. امام(ع) همه آن پول ها را به فقیر داد. ما نيز بايد از اعمال و رفتار امامان(ع) سرمشق گرفته و به نيازمندانِ اقوام و دوستان و آشنايان و همسايه ها كمك كنيم.

يكي از درس هائي كه از خاندان جود و كرم حضرات معصومين(عليهم السلام) بايد آموخت درس انفاق و جود و كرم است.

عرب فقيرى خدمت امام حسن مجتبى(عليه السلام) رسيد و عرض كرد: هر چه داشتم هزينه زندگيم كردم و اكنون هيچ چيز ندارم تا شكم گرسنه زن و فرزندانم را سير كنم. تنها چيزى كه برايم باقيمانده و آن را به هر كس نمى فروشم، امّا شما را شايسته عرضه آن دانستم آبرويم است. آن را در معرض فروش گذاشته ام تا با پول حاصل از آن شكم زن و بچه ام را سير كنم.

امام(ع) صندوق دار خود را فرا خواند و فرمود: چقدر پول داريم؟ عرض كرد: دوازده هزار درهم. فرمود: آن را به اين مرد فقير بده كه من از او خجالت مى كشم. عرض كرد: چيز ديگرى براى هزينه هاى خانه باقى نمى ماند. فرمود: آن را بياور تا به اين نيازمند بدهيم و نسبت به خداوند حُسن ظنّ داشته باش، جبران خواهد كرد. صندوق دار، دوازده هزار درهم را به امام(ع) داد.

امام(ع) آن مردِ فقير را طلبيد و پول را به او داد و از او عذرخواهى كرد و فرمود: ما حقّ تو را نداديم، لكن به مقدارى كه در اختيار داشتيم داديم، سپس فرمود: «فَخُذِ الْقَلِيلَ وَ كُنْ كَأَنَّكَ لَمْ تَبِعْ ما صُنْتَهُ وَ كَأنَّنا لَمْ نَشْتَرِ»؛ (اين مال كم را بگير و اين طور فكر كن كه آنچه را [براى روز مبادا] ذخيره كرده بودى نفروختى و گويا ما هم چيزى از تو نخريديم).(1)

اظهار ادب به محضر بزرگان دين، و توسّل به ذيل عنايات حضرات معصومين(عليهم السلام) كار خوبى است؛ امّا كافى نيست. بايد از اعمال و رفتارشان سرمشق بگيريم و به نيازمندان از اقوام و فاميل و دوستان و آشنايان و همسايه ها كمك كنيم. كسانى كه توانايى دارند دست زندانيان بى گناه، تصادفى هاى غير عمدى، ورشكستگان، بيماران، محصّلان و دانشجويان نيازمند، دخترانِ دم بختِ معطّل جهيزيه و مانند آن را بگيرند، تا إن شاء الله خداوند متعال نيز در روزى كه هيچ چيز جز اعمال صالح به درد انسان نمى خورد دست ما را بگيرد.(2)