آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

سرنوشت «بنى اميّه» به مراتب بدتر از سرنوشت مردم عراق در حكومت «بنى عبّاس» شد تا آنجا كه مى نويسند: 90 نفر از سران بنى اميّه را در یک مجلس به قتل رساندند. بني عبّاس حتّى بر كودكان و مردگان بنی امیّه هم رحم نكردند و به نبش قبور حاكمانشان پرداختند و جنازه هاي «هشام بن عبدالملك»، «وليد بن عبدالملك» و «يزيد بن معاويه» را از قبر بيرون آورده و آتش زدند و هيچ كس از آنها سالم نماند مگر آنهائي كه به «اندلس» فرار كردند.

«بنى اميّه» سرنوشتى به مراتب بدتر از مردم عراق در حكومت «بنى عبّاس» پيدا كردند؛ سرنوشتي شوم و نكبت بار تا آنجا كه مى نويسند: «يكى از فرمانروايان بنى عبّاس، نود نفر از سران بنى اميّه را در مجلس خود حاضر كرد؛ دستور داد با عمودهاى آهنين جمجمه هاى آنها را شكستند و آنها را نيمه جان در وسط مجلس انداختند؛ سپس دستور داد، سفره غذا بر پيكر آنها گستراند و غذا حاضر كردند و او و دستيارانش بر جنازه هاى نيمه جان آنها كه ناله مى كردند، نشستند و غذا خوردند!».(1)
آنها حتّى بر كودكان «بنى اميّه» و مردگان آنها نيز رحم نكردند تا آنجا كه «عبدالله بن على» در ايّام خلافت «سفّاح» (نخستين خليفه عبّاسى) به نبش قبور بنى اميه پرداخت؛ از جمله جنازه «هشام بن عبدالملك» را از قبر بيرون آوردند و آتش زدند و همچنين جسد «وليد بن عبدالملك» و «يزيد بن معاويه» - كه فقط استخوانى از او باقى مانده بود - و اجساد ديگر را در تمام شهرها از قبرها بيرون كشيدند و سوزاندند(2) و سرانجام به سراغ قبر «معاويه» رفتند؛ امّا در آن جز مشتى خاك و غبار چيزى نديدند!».(3)
به اين ترتيب، هيچ كس از زندگان آنها سالم نماند مگر آنانى كه به «اندلس» فرار كرده بودند. حتّى نوشته اند «سفّاح» خشونت را به آنجا رسانيد كه دستور داد كُشتگان «بنى اميّه» را پيش روى سگ ها بياندازند، تا گوشت آنها را بخورند(4) و اساساً لقب «سفّاح»؛ (خونريز) كه به نخستين خليفه عبّاسى داده شده، به خاطر كشتار وسيع و بى حسابى بود كه از بنى اميّه انجام داده بود.(5)،(6)