آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خداوند در آيات قرآن، ادای امانت و وفای به عهد را از صفات مومنین راستین دانسته و می فرماید: «آنها كسانى هستند كه نسبت به امانت ها و عهد و پيمانشان رعایت مى كنند». ممکن است ذکر عهد و پیمان در کنار يک ديگر، امانت ها را نوعی عهد، و پيمان ها را نوعی امانت بداند. تعبير به رعايت، به معنى مراقبت كامل است؛ شخص امانت دار و یا کسی که پيمانى را بسته، بايد چنان مراعات كند كه هيچ گونه آسيبى به امانت و عهدش نرسد.

در آيه 8 سوره مومنون و آيه 32 سوره معارج، كه در شرح صفات مؤمنان راستين آمده است و با «قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ» شروع مى شود، به هفت وصف از مهمترين و اساسى ترين صفات مؤمنان اشاره شده كه در بيان پنجمين و ششمين صفت مى فرمايد: (آن ها كسانى هستند كه نسبت به امانت ها و عهد و پيمانشان پايبند هستند)؛ «وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ».
اين آيه كه بى كم و كاست در دو سوره قرآن آمده، با قراردادن امانت و عهد در كنار يك ديگر، ممکن است، اشاره باشد كه امانت ها نوعى عهد و پيمانند، همان گونه كه پيمان ها نوعى امانت است. تعبير به «رعايت» كه از واژه «راعون» استفاده مى شود چيزى بيش از مفهوم وفاى به عهد را مى رساند، زيرا رعايت و مراعات به معنى مراقبت كامل از چيزى است تا هيچ گونه آسيبى به آن نرسد، شخصى كه امانتى را پذيرفته، يا عهد و پيمانى با كسى بسته بايد چنان مراعات كند كه هيچ گونه آسيبى به امانت و عهدش نرسد.(1)