آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علي(ع) در ارتباط با جایگاه «دنیا» و «آخرت» در نزد دنیاپرستان می فرماید: «[اما] كسانى كه به دنيا مغرور شده اند همانند مسافرانى هستند كه در منزلى پرنعمت قرار داشته سپس به آنها خبر مى دهند كه بايد به سوى منزلگاهى خشك و خالى از نعمت حركت كنند، [روشن است كه] نزد آنان چيزى ناخوشايندتر و مصيبت بارتر از مفارقت آنچه در آن بوده اند و حركت به سوى آنچه كه بايد به سمت آن بروند و سرنوشتى كه در پيش دارند نيست». به همين دليل در روايتي پيامبر(ص) فرمودند: «دنيا زندان مؤمن و بهشت كافر است و مرگ پلى است براى گروه مؤمنان به سوى بهشتشان و پلى است براى گروه كافران به سوى دوزخشان».

امام علي(عليه السلام) در بخشی از نامه 31 «نهج البلاغه» به مثالی درباره دنياپرستان بى ايمان پرداخته، مى فرمايد: ([اما] كسانى كه به دنيا مغرور شده اند همانند مسافرانى هستند كه در منزلى پرنعمت قرار داشته سپس به آنها خبر مى دهند كه بايد به سوى منزلگاهى خشك و خالى از نعمت حركت كنند [روشن است كه] نزد آنان چيزى ناخوشايندتر و مصيبت بارتر از مفارقت آنچه در آن بوده اند و حركت به سوى آنچه كه بايد به سمت آن روند و سرنوشتى كه در پيش دارند نيست)؛ «وَ مَثَلُ مَنِ اغْتَرَّ بِهَا كَمَثَلِ قَوْمٍ كَانُوا بِمَنْزِلٍ خَصِيبٍ، فَنَبَا بِهِمْ إِلَى مَنْزِلٍ جَدِيبٍ، فَلَيْسَ شَيْ‏ءٌ أَكْرَهَ إِلَيْهِمْ وَ لَا أَفْظَعَ(1) عِنْدَهُمْ مِنْ مُفَارَقَةِ مَا كَانُوا فِيهِ إِلَى مَا يَهْجُمُونَ عَلَيْهِ،‏ وَ يَصِيرُونَ إِلَيْهِ».
آرى؛ آنها مى دانند كه سرنوشتشان دوزخ با آن عذاب هاى مرگبار است و زندگى دنيا با همه مشكلاتش در برابر آن بسيار گواراست. به همين دليل از مرگ، بسيار مى ترسند و از آينده خود بسيار در وحشتند، همان گونه كه «قرآن مجيد» درباره گروهى از دنياپرستان بنى اسرائيل مى گويد: «وَ لَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلى‏ حَياةٍ وَ مِنَ الَّذينَ أَشْرَكُوا يَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ يُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ وَ ما هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذابِ أَنْ يُعَمَّرَ وَ اللهُ بَصيرٌ بِما يَعْمَلُونَ»(2)؛ (و [آنان نه تنها آرزوى مرگ نمى كنند؛ بلكه] آنها را حريص ترين مردم ـ حتى حريص تر از مشركان ـ بر زندگى [اين دنيا، و اندوختن ثروت] خواهى يافت؛ [تا آنجا] كه هر يك از آنها آرزو دارد هزار سال عمر به او داده شود، در حالى كه اين عمر طولانى، او را از كيفر [الهى] باز نخواهد داشت).
نيز به همين دليل در روايت معروفى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) آمده است: «أَنَّ الدُّنْيَا سِجْنُ الْمُؤْمِنِ وَ جَنَّةُ الْكَافِرِ وَ الْمَوْتُ جِسْرُ هَؤُلَاءِ إِلَى جَنَّاتِهِمْ وَ جِسْرُ هَؤُلَاءِ إِلَى جَحِيمِهِمْ»(3)؛ (دنيا زندان مؤمن و بهشت كافر است و مرگ پلى است براى اين گروه [مؤمنان] به سوى بهشتشان و پلى است براى آن گروه [كافران] به سوى دوزخشان). به همين دليل در روايتى از امام حسن مجتبى(عليه السلام) آمده است كه كسى از محضرش پرسيد: «مَا بَالُنَا نَكْرَهُ الْمَوْتَ وَ لَا نُحِبُّهُ؟»؛ (چرا از مرگ بيزاريم و از آن خوشمان نمى آيد؟)، در پاسخ فرمود: «إِنَّكُمْ أَخْرَبْتُمْ آخِرَتَكُمْ وَ عَمَرْتُمْ دُنْيَاكُمْ فَأَنْتُمْ تَكْرَهُونَ النُّقْلَةَ مِنَ الْعُمْرَانِ إِلَى الْخَرَابِ»(4)؛ (زيرا شما آخرت خود را ويران ساخته ايد و دنيايتان را آباد، از اين رو شما كراهت داريد كه از آبادى به سوى ويرانى برويد).(5)