پاسخ اجمالی:
«قَيُّوم» صيغه مبالغه از ماده «قيام» است و قيام به معنى ايستادن، يا تصميم گيرى است. كاربرد اين واژه در مورد خداوند به معنى این است كه اهتمام زیادی به امور مربوط به مخلوقات و ارزاق و عمر و حيات و مرگ آنها دارد و آنچه مورد نياز آنها است در اختيارشان قرار مى دهد. بعضى نيز آن را به معنى قائم بالذات و مقوّم موجودات ديگر تفسير كرده اند كه با معنى قبل تفاوتى ندارد.
پاسخ تفصیلی:
«قَيُّوم» صيغه مبالغه از ماده «قيام» است و قيام به معنى ايستادن، يا تصميم گيرى است و معنى دوم به معنى اوّل بازگشت مى كند؛ چرا كه انسان وقتى تصميم به كاری مى گيرد براى انجام آن به پا مى خيزد، و لذا اين واژه در معناى تصميم گيرى به كار رفته است.
بعضى «قيوم» را به معنى قيام كننده، حافظ، مدير و مدبّر دانسته اند كه آنچه مايه قوام افراد يا موجودات ديگر است در اختيار آنها مى گذارد، و هنگامى كه اين واژه در مورد خداوند به كار مى رود به معنى كسى است كه قيام به امر مخلوقات و ارزاق و عمر و حيات و مرگ آنها دارد، امور مختلف آنها را تدبير مى كند، و آنچه مورد نياز آنها است در اختيارشان قرار مى دهد. بعضى نيز آن را به معنى قائم بالذات و مقوّم موجودات ديگر تفسير كرده اند كه با معنى قبل تفاوت چندانی ندارد.(1)،(2)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.