آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

سفير چهارم امام مهدی(عج) ابوالحسن على بن محمد سَمُرى است كه از اصحاب امام عسكرى(ع) بوده و از طرف امام زمان(عج) متصدى امر سفارت شده است. وی در زمان سفارتش فعاليت گسترده اى نداشته است؛ زيرا در آن زمان مملكت اسلامى پر از ظلم و جور و خونريزى و درگيرى بوده است. او شش روز قبل از وفاتش توقيعى را از امام عصر(عج) دريافت کرد كه از انتهاى غيبت صغری خبر داده و او را از وصيت كردن به سفارت بعد از خودش منع کرده بود.

سفير چهارم امام مهدي(عجل الله تعالی فرجه) شيخ جليل، ابوالحسن على بن محمد سَمُرى است؛ گرچه تاريخ ولادت او مشخص نيست؛ ولى براى اولين بار به عنوان يكى از اصحاب امام عسكرى(عليه السلام) شناخته شده است(1) كه در بغداد با اشاره حسين بن روح از طرف امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) متصدى امر سفارت شد.
در مورد سفارت او خبر معينى نرسيده و تنها اين مطلب را مى توان با اتفاق نظری كه بين شيعيان درباره سفارت او بوده كشف نمود و اين موضوع را مى توان در نتيجه، كاشف از ابلاغى دانست كه از طرف امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) به حسين بن روح شده است. او وظايف خود را در امر سفارت از هنگام وفات حسين بن روح به مدت سه سال ادامه داد. وى گرچه همانند ديگران مورد وثوق و اطمينان بود؛ ولى همانند آن سه سفير فعاليت گسترده اى نداشته است. اين قضیه، امر بعيدی به نظر نمى رسد؛ زيرا در آن سال ها مملكت اسلامى پر از ظلم و جور و خونريزی و درگيرى ها بوده است و اين وضعيت با برنامه هاى فرهنگى و اجتماعى منافات داشت و اين خود به تنهايى مي توانست در انقطاع سفارت بعد از وفات او تاثيرگذار باشد و عزم امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) بر انقطاع و شروع غيبت كبری نيز باشد و لذا چند روز قبل از وفاتش توقيعى را از امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) دريافت مى كند كه حضرت در آن، خبر از انتهاى غيبت صغری و عهد سفارت با مرگ او مى دهد و او را از وصيت كردن به سفارت بعد از خودش منع مى نمايد.(2)
راوى مى گويد: بعد از شش روز از صدور اين توقيع به خدمت على بن محمد رسيديم؛ در حالى كه در حال احتضار بود. به او عرض شد: وصى تو كيست؟ فرمود: براى خدا امرى است كه او رساننده آن است. اين را گفت و از دار دنيا رحلت نمود.(3)