پاسخ اجمالی:
اولاً: نبايد به ظاهر امر قضاوت كرد؛ چه بسا امورى را كه گمان مى كنيم براى ما ضرر دارد، خير محض باشد، و برعكس امورى كه گمان مى كنيم براى ما خير است، شر محض باشد.
ثانياً: امام از آنجا كه تسليم تقديرات الهى است در هر كارى دست به تصرف تكوينى نمى زند و خلاف اراده و تقدير مشيت الهى گام برنمی دارد.
ثالثاً: اراده حتمى و اولیه خداوند بر آن است كه در اين دار تكليف هر كارى بر روال طبيعى و از روی اختيار انجام گيرد و حتى الامكان از معجزه و خرق نظام طبيعت استفاده نشود.
رابعاً: هرگز انسان معصوم در نظام تكوين به جهت مصالح شخصى اقدام و تصرفى بر خلاف مقدرات الهى انجام نمى دهد و اگر معجزه و اعمال ولايتى كند به جهت مصالح نوعى بشر و عالم است.
پاسخ تفصیلی:
برخى مى گويند: اگر امام معصوم داراى «ولايت تكوينى» و حق تصرف در نظام تكوين است، چرا حضرت سیدالشهدا(علیه السلام)، در صحرای کربلا از آن استفاده نکرد تا در تقديرات الهى تصرف کرده و بلا را از خود و خانواده اش دور و دشمنان را ريشه كن كند و مقدمات حکومت را براى خود فراهم نماید؟
در پاسخ بايد گفت:
اولاً: قبل از هر چيز اين نكته را بايد ملتفت باشيم كه چه بسا امورى را كه گمان مى كنيم براى ما ضرر دارد، خير محض باشد، و نيز به عكس چه بسا امورى كه گمان مى كنيم براى ما خير است، شر محض است؛ درحالی که خداوند و هر كس را كه او خواسته از علم غيب مطلع باشد، به حقیقت و واقعیت آگاه است. لذا نبايد به ظاهر امر قضاوت كرد كه چرا امام(عليه السلام) اين مصيبت را از خود دور نكرد و اين منفعت را براى خود تحصيل ننمود. قرآن مى فرمايد: «كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتالُ وَ هُوَ كُرْهٌ لَكُمْ وَ عَسى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسى أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ»(1)؛ (جهاد در راه خدا بر شما مقرر شد؛ در حالى كه برايتان ناخوشايند است. چه بسا چيزى را خوش نداشته باشيد، حال آنكه خير شما در آن است و يا چيزى را دوست داشته باشيد، حال آنكه شرّ شما در آن است).
و نيز مى فرمايد: «فَعَسى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ يَجْعَلَ اللَّهُ فيهِ خَيْراً كَثيرا»(2)؛ (چه بسا چيزى خوشايند شما نباشد و خداوند خير فراوانى در آن قرار مى دهد).
ثانياً: امام از آنجا كه تسليم تقديرات الهى است در هر كارى دست به تصرف تكوينى نمى زند و خلاف اراده و تقدير مشيت الهى گام برنداشته و اقدام عملى انجام نمى دهد.
ثالثاً: اراده حتمى و اولیه خداوند بر آن است كه در اين دار تكليف هر كارى بر روال طبيعى و از روی اختيار انجام گيرد و حتى الامكان از معجزه و خرق نظام طبيعت استفاده نشود.
رابعاً: هرگز انسان معصوم در نظام تكوين به جهت مصالح شخصى اقدام و تصرفى بر خلاف مقدرات الهى انجام نمى دهد و اگر معجزه و اعمال ولايتى كند به جهت مصالح نوعى بشر و عالم است كه اين هم مطابق اراده و خواست و مشيت خداوندى است.(3)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.