اولاً: نبايد به ظاهر امر قضاوت كرد؛ چه بسا امورى را كه گمان مى كنيم براى ما ضرر دارد، خير محض باشد، و برعكس امورى كه گمان مى كنيم براى ما خير است، شر محض باشد.
ثانياً: امام از آنجا كه تسليم تقديرات الهى است در هر كارى دست به تصرف تكوينى نمى زند و خلاف اراده و تقدير مشيت الهى گام برنمی دارد.
ثالثاً: اراده حتمى و اولیه خداوند بر آن است كه در اين دار تكليف هر كارى بر روال طبيعى و از روی اختيار انجام گيرد و حتى الامكان از معجزه و خرق نظام طبيعت استفاده نشود.
رابعاً: هرگز انسان معصوم در نظام تكوين به جهت مصالح شخصى اقدام و تصرفى بر خلاف مقدرات الهى انجام نمى دهد و اگر معجزه و اعمال ولايتى كند به جهت مصالح نوعى بشر و عالم است.