آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در مورد اماماني كه در سنين كودكى به امامت رسيده اند از امام قبل خود، به طور صريح و ضمنى سخنانی بر امامت آنها وارد شده است. محمد بن ابى نصر، محمد بن على بن بلال و عمرو اهوازى روایاتی در این مورد نقل کرده اند.

در مورد هر يك از امامان كه در سنين كودكى به امامت رسيده اند، مطالبی به طور صريح و ضمنى از امام قبلي بر امامت آنها وارد شده است.
الف. تصریح بر امامت امام جواد(عليه السلام): محمد بن ابى نصر مى گويد: «فرزند نجاشى به من گفت: امام بعد از صاحبت كيست؟ دوست دارم پاسخ آن را بدانم. محمد بن ابى نصر مى گويد: نزد امام رضا(عليه السلام) رفتم و سؤال فرزند نجاشى را به امام(عليه السلام) عرض ‍ كردم. حضرت فرمود: «اَلْاِمَامُ اِبْنِي»؛ (امام، فرزند من است)».(1)
ب. نص بر امامت امام مهدي(عجل الله تعالی فرجه الشريف): محمد بن على بن بلال مى گويد: «از ناحيه امام عسكرى(عليه السلام) [دو سال قبل از وفاتش] نامه اى به دستم رسيد كه در آن خبر از جانشين بعد از خود داده بود و نيز سه روز قبل از وفاتش نامه اى ديگر براى من فرستاد و در آن از جانشين بعد از خود خبر داد».(2)
عمرو اهوازى مى گويد: «امام عسكرى(عليه السلام) فرزند خود را به من نشان داد و فرمود: «هَذَا صَاحِبُكُمْ مِنْ بَعْدِي»؛ (اين صاحب و امام شما بعد از من است)».(3) حمدان قلانسى مى گويد: «به عَمْري عرض كردم: آيا امام عسكرى(عليه السلام) از دنيا رحلت نمود؟ گفت: آرى، ولى كسى را به جانشينى خود قرار داد كه گردنش مثل اين بود. اشاره به دست خود نمود».(4)،(5)