آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

علمای تعلیم و تربیت اتفاق نظر دارند که یکی از موثرترین شیوه های تربیت صحیح، ارائه الگوهای تربیتی صحیح  است. آری اگر مربّی ویژگی های لازم را دارا باشد، عملاً می تواند برای متربی الگو باشد. لذا باید اسوه و الگوی دیگران، در رفنارش عاری از خطا و اشتباه باشد. از این روست که خداوند بر بندگانش منّت نهاده و بندگان برگزیده و معصوم خود را به عنوان الگوهای کامل معرفی کرده است. پس بهترین شیوه در تعلیم و تربیت استفاده از مقام تربیتی معصومین(ع)، و سیره رفتاری آنان است.

درباره عناصر و راه کارهای تربیت صحیح که با در نظر گرفتن آن ها مربّی می تواند موفّق گردد، آنچه مورد اتفاق همه علمای تربیت و تعلیم است ارائه الگوی صحیح است؛ آری در صورتی که خود مربّی ویژگی ها و شایستگی های الگوی صحیح و نمونه را دارا باشد، عملاً می تواند برای تربیت پذیر، الگو باشد.

بنابر این کاملا واضح و مبرهن است که کسی که می خواهد اسوه و الگوی دیگران گردد، اگر در رفتارش نقطه ضعف هایی باشد و مرتکب خطا و اشتباه گردد نمی تواند نقش تربیتی خود را به درستی ایفا کند. از این جهت است که خداوند بر بندگان خود منّت نهاد و بندگان برگزیده معصوم خود را که از هر گونه خطا و اشتباهی مبرّا هستند را الگوهای ایده آل و کاملی معرفی کرد. لذا بهترین راه کار و شیوه برای استفاده از این نعمت های الهی؛ یعنی بهره گیری از مقام تربیتی پیامبر و ائمه معصومین(علیهم السلام)، عملی کردن و ارائه رفتار آنان است.

اینجاست که باید ابتدا سعی کنیم رفتار آن حضرات را در ساحت های گوناگون به تفصیل شناسایی کنیم و پس از آن بکوشیم تا در ابعاد گوناگون زندگی خود به آن رفتار که تفصیلاً برای ما شناسایی شده اند اقتدا نماییم.(1)