پاسخ اجمالی:
انسان ها با همه تفاوت هایی که در آغاز زندگى با یکدیگر دارند، اما ناگهان به هنگام مرگ همه در يك سطح قرار گرفته و بین آنان مساوات كامل برقرار مى‌شود. از این رو در ايمان به مرگ اتفاق نظر دارند. و شايد انتخاب نام «يقين» در آيات قرآن براى مرگ، اشاره به همين حقيقت باشد، همانند این آیه قرآن که می فرماید: «پروردگار خود را تا لحظه يقين [مرگ] بندگى كن».
پاسخ تفصیلی:
با تمام اختلافاتى كه در ميان مردم جهان هست، و با همه اختلاف مسيرها و روشهايى كه دارند، از هر كجا و هر نقطه شروع كنند بالاخره در يك جا به هم مى‌رسند و آن نقطه مرگ و پايان اين زندگى است. تفاوتی نمی کند که نقطه آغاز زندگى فقر باشد يا ثروت، در محيط جهل باشد يا دانش، با خوشبختى توأم باشد يا بدبختى، به هنگام مرگ ناگهان به طرز عجيبى همه در يك سطح قرار مى‌گيرند و مساوات كامل - كه هيچ كس نتوانسته آن را پياده كند - برقرار مى‌شود.
به همين دليل در مقدار عمر و طول زندگى مى‌توان بحث كرد، ولى در مرگ جاى بحث نيست، حتى اگر آب حيات را از ظلمات بيرون آوريم و لاجرعه سر بكشيم زندگى ابدى ممكن نيست؛ زيرا طول عمر به مفهوم ابديت نمى‌باشد.
روى همين جهات است كه مردم جهان با تمام تفاوتهائى كه در طرز تفكر دارند، در ايمان به مرگ اتفاق نظر دارند. و شايد انتخاب نام «يقين» در دو آيه از آيات قرآن براى «مرگ» اشاره به همين حقيقت است.
يكى از اين دو آيه مى‌گويد: «وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتّى يَأْتِيَكَ الْيَقينُ»(1)؛ (پروردگار خود را تا لحظه يقين [مرگ] بندگى كن) و آيه ديگر از قول بدكاران مى‌گويد: «وَ كُنّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ * حَتّى أَتنَا الْيَقينُ»(2)؛ (ما تا لحظه يقين [مرگ] روز جزا را تكذيب مى‌كرديم). يعنى؛ هم نيكوكاران و هم بدكاران در اين لحظه قطعى و يقينى به هم مى‌رسند.(3)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.