آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«عجله» را نبايد با «سرعت» كه بار مثبت دارد، اشتباه كرد. سرعت آن است كه انسان بعد از فراهم شدن مقدّمات، فرصت را از دست ندهد و به سوى مقصد بشتابد؛ كه سبب پيروزى نيز مي شود. اما عده اي براى توجيه اعمال نادرست خود، تنبلى و بى حالى و از دست دادن فرصت ها را تحت عنوان ترك عجله و شتابزدگى توجيه مى كنند. بعضى از روايات، عجله را از اسباب پشيمانى برشمرده اند.

«عجله» را نبايد با «سرعت» كه بار مثبت دارد، اشتباه كرد. سرعت آن است كه انسان بعد از فراهم شدن مقدّمات، اتلاف وقت نكند و فرصت را از دست ندهد و به سوى مقصد بشتابد؛ كارى كه مسلماً سبب پيروزى و نجات و موفقيت است. در موارد بسيارى ميان مصاديق و موارد عجله و سرعت اشتباه شده است و يا گروهى براى توجيه اعمال نادرست خود، تنبلى و بى حالى و از دست دادن فرصت ها را تحت عنوان ترك عجله و شتابزدگى توجيه مى كنند؛ در حالى كه فرق اين دو كاملاً واضح و روشن است لذا بعضى از روايات، عجله را از اسباب پشيمانى و تأنّى را سبب سلامت شمرده اند، به خاطر همان است كه در بالا اشاره شد. اين سخن را با حديثى از اميرمؤمنان على(عليه السلام) كه بيان روشنى بر تفاوت مفهوم عجله و سرعت در كارها دارد، پايان مى دهيم: «اِيّاكَ وَ العَجَلَةَ بِالاُمُورِ قَبْلَ اَوانِهَا، وَ التَّساقُطَ فِيها عِندَ اِمْكانِها»(1)؛ (از شتاب كردن در كارها، قبل از رسيدن موعد آنها بپرهيز و نيز از سستى در كارها به هنگام رسيدن زمان آن [و فراهم شدن اسباب] بپرهيز).(2)