آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

یکی از عوامل مهم سرپیچی قوم نوح(ع) در برابر ارشادهای دلسوزانه حضرت نوح(ع) صفت رذیله «غرور» بود؛ چرا که اين قوم مغرور با اينكه آثار حقّانيّت را در معجزات نوح(ع) مى‏ ديدند و احتمال مجازات الهى بسيار قوى بود، نه تنها اعتنايى نداشتند بلكه پیامبر خود را تشويق به درخواست عذاب الهى مى‏ كردند!

يكى از عوامل مهم سرپيچى قوم نوح(علیه السلام) در برابر ارشادهاى دلسوزانه‏ اش، صفت رذيله «غرور» بود، مى‏ فرمايد: «فَقَالَ الْمَلَاءُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ مَا نَرَيكَ اِلَّا بَشَراً مِثْلَنَا وَ مَا نَرَيكَ اِتَّبَعَكَ اِلَّا الَّذِينَ هُمْ اَرَاذِلُنَا بَادِىَ الرَّأْىِ وَ مَا نَرَى لَكُمْ عَلَيْنَا مِنْ فَضْلِ بَلْ نَظُنُّكُمْ كَاذِبِينَ»(1)؛ (اشراف كافر قومش [در برابر دعوت او] گفتند: ما تو را جز بشرى همچون خودمان نمى‏ بينيم و كسانى را كه از تو پيروى كرده ‏اند جز گروهى فرومايه و اراذلى ساده لوح نمى‏ يابيم! و فضيلتى براى شما نسبت به خود مشاهده نمى‏ كنيم بلكه شما را جمعى دروغگو گمان مى‏ كنيم) و در چند آيه بعد نخوت و غرور خود را بيشتر ظاهر مى ‏كنند با صراحت مى‏ گويند: «قَالُوا يَا نُوحُ قَدْ جَادَلْتَنَا فَاكْثَرْتَ جِدَالَنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا انْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ»(2)؛ (اى نوح! با ما جرّ و بحث كردى و زياد سخن گفتى [بس است!] اگر راست مى‏ گويى آنچه را [از عذاب الهى] به ما وعده مى‏ دهى بياور!).
معمولاً انسانها از ضررهاى احتمالى به حكم عقل پرهيز دارند، ولى اين قوم مغرور با اينكه آثار حقّانيّت را در معجزات نوح(علیه السلام) مى‏ ديدند و احتمال مجازات الهى بسيار قوى بود، نه تنها اعتنايى نداشتند؛ بلكه نوح(علیه السلام) را تشويق به درخواست عذاب الهى مى‏ كردند!
آرى همان غرورى كه حجاب شيطان شد حجاب قوم نوح(علیه السلام) گرديد و سرانجام در چنبر عذاب الهى گرفتار شدند و ريشه آنها قطع شد. اين است سرنوشت مغروران در تمام طول تاريخ.(3)