پاسخ اجمالی:
داشتن قدرت و نیروی جسمانی یا موقعیت سیاسی و اجتماعی یکی از اسباب «تکبّر» است كه غالباً در ميان سلاطین و امراء دیده می شود؛ این افراد از دیگران انتظار تعظيم از نوع تعظيم غلامان و بردگان داشتند؛ حتی بعضی از سلاطین اصرار داشتند هر وقت مردم وارد مجلس آنها مى شدند بايد دهان خود را با چيزى مي پوشاندند تا مبادا شُكوه سلطانى آنان با بخار و بوى دهان رعايا آلوده نشود.
پاسخ تفصیلی:
یکی از اسباب «غرور و تكبّر»، داشتن «قدرت و نيروى جسمانى»(1) يا «موقعيّت سياسى و اجتماعى» است كه غالباً در ميان زورمندان و امراء ديده مي شود؛ آنها خود را موجودى برتر و گاه «ظِلُّ اللَّهِ فِى الْاَرَضِينَ»؛ (سايه خدا در سراسر زمين!) مى پندارند و انتظار دارند ديگران همچون غلامان و بردگان در برابر آنان تعظيم كنند و هرگاه كمترين سخن و حركتى كه لايق شأن و مقام كبريايى آنها نباشد از كسى صادر شود قابل بخشش نخواهد بود.
در حالات بعضى از سلاطين پيشين نقل كرده اند كه هر وقت مردم وارد مجلس آنها مى شدند بايد دهان خود را با چيزى بپوشانند تا مبادا فرّ و شكوه سلطانى آنان با بخار و بوى دهان رعايا آلوده نشود و همين كبر و غرور فوق العاده غالباً منشأ اشتباهات بزرگ آنها و محاسبه هاى نادرست و در نتيجه سبب سرعت سقوطشان مى شد.(2)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.