آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

دشمنان تفکر شیعی وقتی دیدند مادام كه رهبرى روحانى جامعه به دست مراجع شيعه است و آنها علاوه بر نفوذ اجتماعى، داراى استقلال اقتصادى نیز هستند، فهمیدند با این شرایط نمى توانند نقشه هاى خود را در زمينه تخريب عقائد اسلامى پياده كنند؛ لذا تلاش كردند با سمپاشى در مسئله تقليد، پيوند علمى و روحانى ميان مردم و رهبران دينى را قطع کنند. همچنين تلاش كردند كه مردم را از اداى خمس و سهم امام بازدارند تا پشتوانه اقتصادى حوزه هاى علميه و ديگر فعاليت هاي دينى و علمى از بين برود يا حوزه علميه از مسیر خود منحرف شود.

عدّه اى با جوش و خروش فراوان براى به كرسى نشاندن دو مسئله تلاش و فعاليت مى كنند: يكى مسئله «عدم وجوب تقليد» و ديگرى مسئله «عدم وجوب خمس» و بوضوح مى بينيم كه مسئله از صورت بحث هاى علمى خارج شده و شكل جنجال و هوچى گرى و عوام فريبى به خود گرفته است و مى دانيم هنگامى كه بحث از صورت علمى خارج شد و در اين گونه مسيرها افتاد به يقين در پشت پرده خبرى است و انگيزه هاى ديگرى آن را به وجود آورده است.
قرائن نشان مى دهد كه اين دسته با نقشه حساب شده اى به جنگ اين دو مسئله رفته اند؛ زيرا مى بينند مادام كه رهبرى روحانى جامعه به دست دانشمندان بزرگ اسلامى و مراجع شيعه است و آنها علاوه بر نفوذ عميق اجتماعى، داراى استقلال اقتصادى هستند، نمى توانند نقشه هاى فاسد خود را در زمينه تخريب عقائد اسلامىِ مردم و توده هاى جمعيّت پياده كنند، در اين موقع دست روى دو نقطه بسيار حسّاس گذاشتند:
نقطه اوّل مسئله «تقليد» است كه بر طبق آن هر مسلمانى موظّف است يا خود در مسائل مربوط به احكام اسلامى مجتهد [شود] و يا مراجعه به مجتهدان كرده و مطابق دستور آنها عمل كند. آنها فكر كرده اند اگر با سمپاشى در زمينه مسئله تقليد اين رابطه و پيوند علمى و روحانى را ميان توده مردم و رهبران دينى قطع كنند خيلى آسان مى توانند به تخريب افكار آنها بپردازند و مادام كه اين رابطه برقرار است نفوذ كردن در آنها كار مشكلى است.
لذا، در پاره اى از جزوه ها با صراحت تمام، مردم را به بريدن اين پيوند دعوت مى كنند، در حالى كه مى دانيم موضوع مراجعه به اهل اطّلاع در تمام مسائل زندگى جزو بديهى ترين مطالب است و هر كسى در زندگانى روزانه خود درباره آنچه نمى داند اعم از مسائل طبّى، معمارى، شناخت دارو و اجناس ديگر، به افراد مطّلع مراجعه مى كند و در مسائل اسلامى نيز طبق همين اصل اساسى اگر شخصاً نتواند احكام عملى اسلام را از كتاب و سنّت استخراج كند به دانشمندان صاحب نظر مراجعه مى كند. ولى آنها در برابر يك چنين حكم بديهى و مسلّم، براى تأمين اغراض خود بپاخاسته و مردم را دعوت به بريدن هرگونه پيوند علمى از رهبران روحانى خود مى كنند.
مسئله ديگرى كه روى آن انگشت گذاشته اند مسئله «خمس» است و چه حساب شده روى آن انگشت گذارده اند؛ زيرا مى دانيم سهم امام كه نيمى از خمس است پشتوانه اقتصادى حوزه هاى علميّه شيعه و برنامه هاى تبليغاتى و كوشش هاى فرهنگى و خلاصه هرگونه فعّاليّت دينى و علمى كه نياز به هزينه دارد، مى باشد. اگر مخالفان شيعه بتوانند با سمپاشى هاى خود مردم را از اداى خمس و سهم امام بازدارند، به يكى از اهداف خود كه تضعيف حوزه هاى علمى ما و يا تغيير مسير آنهاست، نائل شده اند.
به بيان روشن تر، وجود اين دستور اسلامى و عمل جمعى از مسلمانان با ايمان به آن، سبب مى شود كه حوزه هاى روحانيّت و برنامه هاى علمى و تبليغى جهان تشيّع از استقلال كامل برخوردار باشند؛ زيرا مى دانيم نخستين شرط استقلال يك تشكيلات، استقلال اقتصادى است و اين مطلب از طريق اين دستور اسلامى در جهان تشيّع بخوبى پياده شده است؛ در حالى كه جامعه روحانيّت اهل تسنّن به خاطر ناديده گرفتن اين دستور، استقلال خود را از دست داده اند. مخصوصاً يكى از بزرگان علماى اهل تسنّن از كشور سوريه كه از حوزه علميّه قم ديدن كرده و تأسيسات مختلف دينى در شهرستان هاى ديگر را نيز مشاهده نموده بود، در تعجّب فرو رفته بود كه هزينه اين برنامه هاى وسيع چگونه تأمين مى شود و هنگامى كه توجّه او را با مسأله خمس و سهم امام در برنامه هاى مذهب شيعه جلب كردند، بقدرى تحت تأثير واقع شد كه به هنگام بازگشت به وطن اصلى خود، يكى از نخستين پيشنهادهائى كه به دوستان و اصحاب خود نمود، مسأله پرداختن خمس بود.
عجيب است كه ديگران آرزو مى كنند كه چنين برنامه اى را اجرا كنند و اين امتياز بزرگ يعنى استقلال كامل در اجراى برنامه هاى دينى را در پرتو آن بيابند؛ امّا معاندان لجوج اصرار دارند كه اين امتياز را از ما سلب كنند ولى بايد بدانند كه بسيارى از مردم از اين توطئه آگاه شده اند و پى به اغراض شوم آنها برده اند و به همين دليل، بسيار بعيد به نظر مى رسد كه به هدف خود نائل گردند؛ بلكه بعكس ناكامى آنها هم اكنون قابل پيش بينى است و نقشه آنها همانند نقش بر آب است.(1)