آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

درست است كه بيكارى براى كسانى كه قادر بر كار و فعاليّت هستند مذموم است؛ ولى اشتغال به كارهاى حرام و ناشايست، از آن مذموم تر است. از ديدگاه اسلام هدف، وسيله را توجيه نمى‌كند و نمي‌توان براى رسيدن به هدف مقدّس، از مقدّمات نامقدّس سود جست؛ بلكه بايد با وسائلى مقدّس، به هدف مقدّس نائل شد. بنابراين، عدم اشتغال جوانان، مجوّز آلوده شدن به فعاليّت‌‌هاى مرموزي مانند قمار، بخت ‌آزمايى، اكل مال به باطل و كلاهبردارى نمى‌‌شود.

بعضی به ما خورده می گیرند که با توجّه به مذمّت بيكارى و تن‌پرورى در اسلام و عدم اشتغال تعداد زيادى از جوانان و هزينه‌هاى سنگين زندگى در عصر و زمان ما، چرا از عضويّت جوانان در اين گونه فعاليّت‌هاى اشتغالزا كه باعث به حركت درآمدن چرخ زندگى مشتريان آن مى‌شود، ممانعت مى‌كنيد؟
در جواب این عزیزان باید بگوییم: درست است كه بيكارى براى كسانى كه قادر بر كار و فعاليّت هستند مذموم و ناپسند است؛ ولى اشتغال به كارهاى حرام و ناشايست، از آن مذموم تر است.
از ديدگاه اسلام هدف، وسيله را توجيه نمى‌كند؛ يعنى براى رسيدن به هدف مقدّس، نمى‌توان از مقدّمات نامقدّس سود جست؛ بلكه بايد با وسائلى مقدّس، به هدف مقدّس نائل شد. بنابراين، عدم اشتغال جوانان مجوّز آلوده شدن به فعاليّت‌هاى مرموز مذكور كه شبيه قمار و بخت‌آزمايى و اكل مال به باطل و كلاهبردارى است، نمى‌شود. به تعبير روشن‌تر، اين كار نيست؛ بلكه يك نوع بيكارى خطرناك است.

علاوه بر اين، فعاليّت‌هاى مورد بحث، هر چند ممكن است براى گروهى به صورت كاذب اشتغال‌زا باشد؛ ولى در مجموع پيام‌آور يأس و نااميدى از فعاليّت‌هاى سالم در جامعه خواهد شد و مردم با وسوسه رسيدن به ثروت‌هاى بادآورده، از فعاليّت‌هاى سالم دست مى‌كشند و اين ضربه بزرگى بر جامعه و اقتصاد وارد مى‌كند.(1)