در عصر ما قمارهاى مرموزى در لباس تجارت و پورسانت صورت مى گيرد که متأسّفانه قربانيان زيادى داشته است. بدين شكل كه مبلغی براى خريد كالايي، به حساب فلان شركت ريخته مى شود، سپس شخص خريدار به جستجوى مشترى مى پردازد، با معرفي دو مشترى به شركت، پورسانتى به او تعلّق مى گيرد. دو مشترى جديد هم هر كدام به دنبال دو مشترى ديگر مى روند، و پس از چند ماه، سرشاخه مبلغ كلانى به عنوان پورسانت دریافت مي كند؛ در حالى كه از توليد و کار مفید خبري نيست.

درست است كه بيكارى براى كسانى كه قادر بر كار و فعاليّت هستند مذموم است؛ ولى اشتغال به كارهاى حرام و ناشايست، از آن مذموم تر است. از ديدگاه اسلام هدف، وسيله را توجيه نمى‌كند و نمي‌توان براى رسيدن به هدف مقدّس، از مقدّمات نامقدّس سود جست؛ بلكه بايد با وسائلى مقدّس، به هدف مقدّس نائل شد. بنابراين، عدم اشتغال جوانان، مجوّز آلوده شدن به فعاليّت‌‌هاى مرموزي مانند قمار، بخت ‌آزمايى، اكل مال به باطل و كلاهبردارى نمى‌‌شود.

منظور از «اكل مال به باطل» اين است كه انسان بدون فعاليت مثبتي، اموال بادآورده‌‌اى را تملّك كند و در شركت‌هاي هرمي اين چنين است. افرادى كه در شاخه‌‌هاى اوّل قرار مى‌‌گيرند، بدون انجام كار مهمي، اموال هنگفتى را تصاحب مى‌كنند و افرادى كه در شاخه‌‌هاى آخر مى‌‌باشند، مال ‌باختگان واقعى هستند؛ درست شبيه به قمار. اكل مال به باطل طبق صريح چهار آيه قرآن حرام و از گناهان بزرگ است و انسان را به سوى جهنم مى‌‌كشاند و بدون شك درآمد حاصل از عضويّت در اين شركت‌‌ها، مصداق روشن اكل مال به باطل و در نتيجه حرام است.