آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام سجاد(ع) ماه مبارك رمضان را عيد اولياء الله مي‏ داند. در صحيفه سجّاديه دعايي درباره وداع ماه مبارك رمضان وجود دارد كه در یک فراز از اين دعا حضرت مي فرمايد: «خدايا نعمتهاي فراواني به ما دادي. يكي از برجسته ‏ترين نعمتها، ماه رمضان و يكي از بهترين فضيلتها، روزه اين ماه است كه نصيب ما كردي و هيچ زماني، به عظمت زمان ماه مبارك رمضان نيست. گذشته از آنكه شب قدر را در آن قرار دادي، اين ماه را ظرف نزول قرآن كريم قرار دادي كه چنين فيضي در اين ماه نازل شده است».

امام سجاد(سلام‏ الله‌ عليه) ماه مبارك رمضان را عيد اولياء الله مي‏ داند. در صحيفه سجّاديه دعايي درباره مقام دعا و وداع ماه مبارك رمضان وجود دارد كه در مقدمه اين دعا حضرت كليّات نعمتهاي الهي را مي شمارد و اينكه بخششهاي خداي سبحان ابتدايي است، نه از روي استحقاق. بعد از آن مقدمه مي فرمايد: يكي از بهترين بخشش هاي خداوند سبحان، ماه مبارك رمضان و روزه اين ماه است.(1) شاعر مي گويد:
عارفان هر دمي دو عيد كنند *** عنكبوتان مگس قديد كنند(2)
كار عنكبوت آن است كه بتنَد و با اين تارها، مگس را صيد كرده قديد و قورمه درست كند. او كارش غير از ذخيره كردن چيز ديگري نيست؛ اما عارف در هر دم و هر نفس دو عيد دارد كه سعدي گفت: «هر نفسي كه فرو مي رود ممدّ حيات است و چون بر مي‏آيد مفرّح ذات؛ پس در هر نفسي دو نعمت موجود است و بر هر نعمتي شكري واجب».
لذا عارف در هر دم دو عيد دارد و بهترين دمي كه انسان دارد در ماه مبارك رمضان است كه «أَنْفَاسُكُمْ فِيهِ تَسْبِيح‏»(3) نفس كشيدن در اين ماه «سُبُّوحٌ قُدُّوس‏» گفتن است.
اين كه در آخر ماه مبارك رمضان عيد فطر مي گيرند، چون جايزه‏ هاي يك ماه را به ما مي ‏دهند كه در حقيقت محصول ماه مبارك رمضان است. آری ضيافة الله، لقاء الله را به دنبال دارد. پس عظمت از آنِ ماه شوال نيست؛ بلكه عظمت از آنِ ماه مبارك رمضان است كه نتيجه يك ماهه را در روز عيد مي ‏دهند.
روز عيد است و من مانده در اين تدبيرم *** كه دهم حاصل سي ‏روزه و ساغر گيرم
امام سجاد(عليه ‏السلام) ابتدا اشاره به نعمت هاي پروردگار كرده به خدا عرض مي كند: «وَ أَنْتَ جَعَلْتَ مِنْ صَفَايَا تِلْكَ الْوَظَائِفِ، وَ خَصَائِصِ تِلْكَ الْفُرُوضِ شَهْرَ رَمَضَان‏... وَ قَدْ أَقَامَ فِينَا هَذَا الشَّهْرُ مُقَامَ حَمْدٍ، وَ صَحِبَنَا صُحْبَةَ مَبْرُور»(4)؛ (خدايا نعمتهاي فراواني به ما دادي. يكي از برجسته ‏ترين نعمتها، ماه رمضان و يكي از بهترين فضيلتها، روزه اين ماه است كه نصيب ما كردي و هيچ زماني، به عظمت زمان ماه مبارك رمضان نيست. گذشته از آنكه شب قدر را در آن قرار دادي، اين ماه را ظرف نزول قرآن كريم قرار دادي كه چنين فيضي در اين ماه نازل شده است. اگر كسي با قرآن باشد همراه قرآن بالا مي رود و اين را بر ملّت مسلمان منّت نهادي؛ زيرا ملتهاي ديگر در ماه رمضان روزه نمي گيرند و اين نعمت را مخصوص مسلمانان نمودي).(5)