آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در پاره اى از آيات قرآنى اشاره شده است كه «حجت الهي» در هر عصري لازم است. آيه شريفه «اِنَّما اَنْتَ مُنْذِرُ وَ لِكُلِّ قَوْم هاد» نشان مى دهد كه هر قومى در هر عصر و زمانى هدايت‌گرى دارند.

در پاره اى از آيات قرآنى اشاره شده است كه حجت الهي در هر عصري لازم است. آيه شريفه «اِنَّما اَنْتَ مُنْذِرُ وَ لِكُلِّ قَوْم هاد»(1) نشان مى دهد كه هر قومى در هر عصر و زمانى هدايت گرى دارند. هدايت گر به معني واقعى كلمه كه هدايت كامل و خالى از هر گونه خطا را ارائه مى دهد؛ و به همين دليل در حديثى از امام باقر(عليه السلام) مى خوانيم كه در تفسير اين آيه فرمود: «... وَ فى كُلِّ زَمانٍ اِمامٌ مِنّا يَهْديهِمْ اِلى ما جاءَ بِهِ رَسُولُ اللهِ(صلى الله عليه وآله)»(2)؛ (در هر زمانى امامى از ما است كه مردم را هدايت مى كند به سوى چيزى كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله) آورده است).
تعبيرى كه در نهج البلاغه آمده است نيز يك دليل منطقى در بر دارد و آن اينكه يكى از وظائف امام، حفظ آثار نبوت و تعليمات الهى از هر گونه تحريف است و به تعبير ديگر اگر فرضاً تمام مردم روى زمين كافر شوند باز بايد كسى باشد كه تعليمات و آثار نبوت را حفظ كند و به اقوام آينده كه مى خواهند راه هدايت را بپويند منتقل سازد، (در غير اين صورت حجت هاى الهى محو و نابود مى شوند، و دلائل روشن و بيّنات او از ميان مى رود)؛ «لِئَلاّتَبْطُلَ حُجَجُ اللهِ وَ بَيِّناتُهُ».(3)