آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«نَفس» به گفته راغب، لسان العرب، قاموس، كتاب العين و ديگران به معناى «روح» است كه مركز ادراكات انسان مى باشد. در قرآن مجيد مراحلى براى «نفس» ذكر شده مانند: «نفس اماره،»؛ «نفس لوامة»؛ و «نفس مطمئنه».

در آیه 34 سوره لقمان می خوانیم: «... وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَّاذَا تَكْسِبُ غَدًا ۖ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ...» ؛ (و هيچ‏ كس نمى‏ داند فردا چه مى‏ كند؟ و هيچ‏كس نمى‏ داند در چه سرزمينى مى‏ ميرد؟ [فقط خداوند عالم و آگاه است]).
واژه «نَفس» به گفته راغب، لسان العرب، قاموس، كتاب العين و ديگران به معناى «روح» است كه مركز ادراكات انسان مى باشد.
در قرآن مجيد مراحلى براى «نفس» ذكر شده مانند:
«نفس اماره،»؛ همان روح سركشى است كه انسان را به كارهاى زشت و گناه ترغيب مى كند. «نفس لوامة»؛ كه بعد از آلودگى به گناه پشيمان مى گردد و در مقام سرزنش و ملامت خود بر مى آيد كه در اين مرحله در فارسى امروز به آن وجدان مى گوييم، و «نفس مطمئنه»؛ همان روحى كه كاملا بر شهوات مسلّط است و به مرحله اطمينان و آرامش رسيده است.(1)