آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

پیامبر(ص) و اصحاب ایشان مدّتى طولانى بر زمین سجده مى کردند و سختى زمین ریگزار و غبار خاک و رطوبت گِل را سال ها تحمّل مى کردند و نهایت کارى که براى آزرده نشدن پیشانى مى کردند، آن بود که با دست هایشان سنگریزه ها را کمى خنک مى کردند، آنگاه پیشانى بر آن مى نهادند. تا آن که یکى از مسلمانان از شدت گرما بر پیامبر(ص) شکایت کرد، حضرت جوابش نداد، چون نمى تواست از پیش خود فرمان الهى را تغییر دهد، تا آنکه رخصت آمد که مى توانند بر بوریا یا حصیر سجده کنند، یعنى تا حدّ محدودى به مسلمانان توسعه و رخصت می دهد.

پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و اصحاب او مدّتى طولانى بر زمین سجده مى کردند و سختى زمین ریگزار و غبار خاک و رطوبت گِل را سال ها تحمّل مى کردند و آن روز کسى بر پارچه و گوشه عمامه یا بر حصیر و بوریا و خُمره(1) سجده نکرد. نهایت کارى که براى آزرده نشدن پیشانى مى کردند، آن بود که با دست هایشان سنگریزه ها را کمى خنک مى کردند، آنگاه پیشانى بر آن مى نهادند. یکى از شدت گرما بر پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) شکایت کرد، حضرت جوابش نداد، چون نمى تواست از پیش خود فرمان الهى را تغییر دهد، تا آنکه رخصت آمد که مى توانند بر بوریا یا حصیر سجده کنند، یعنى تا حدّ محدودى به مسلمانان توسعه و رخصت داده شد.
پس دو مرحله بر مسلمانان در آن زمان گذشته است:
1ـ مرحله اى که بر مسلمانان واجب بود تنها بر زمین، با انواع مختلفش سجده کنند، مثل خاک و رمل و حصیر و گل و اجازه اى براى غیر آن نبود.
2ـ مرحله اى که رخصت داده شد بر گیاهان زمین مثل بوریا و حصیر و خُمره سجده کنند، به جهت آسان سازى و رفع مشقّت، و بیش از این آنگونه که برخى ادّعا مى کنند هیچ توسعه اى براى مسلمانان داده نشد.(2)