آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

سجده بر تربت سیّدالشهداء(ع) فقط برای خضوع بیشتر در نماز و الگو گرفتن از امام حسین(ع) در فناء فی الله است، که جان خود و اهل بیت و یاران برگزیده اش را در راه خدا و عقیده و مبارزه با ستم و فساد فدا کرد. با سجده بر این تربت پاک خضوع و خشوع بنده زیاد می شود و این تواضع براى او رفعت می آورد و این دنیاى فریبنده و جلوه گر در نظرش بى جلوه می گردد. پس این کار، مخالف قرآن و سنت رسول(ص) یا خروج از حکم عقل و منطق نیست.

برخی به شیعه بخاطر علاقه به سجده بر تربت سیّدالشهداء(علیه السلام) اتهاماتی زده اند درحالیکه این علاقه فقط برای خضوع بیشتر در نماز و الگو گرفتن از امام حسین(علیه السلام) در فناء فی الله است.
از هدف هاى متعالى آن است که نمازگزار وقتى پیشانى بر خاک کربلا مى گذارد، به یاد فداکارى آن امام بیفتد که جان خود و اهل بیت و یاران برگزیده اش را در راه خدا و عقیده و مبارزه با ستم و فساد فدا کرد. از آنجا که سجده بزرگترین رکن نماز است و طبق حدیث، نزدیک ترین حالت بنده به پروردگار است، مناسب است با سجده بر این تربت پاک، به یاد کسانى باشد که بدن هاى خود را قربانى حق کردند و روح هایشان به ملکوت اعلا پرکشید، تا خضوع و خشوع پیش آید و این تواضع براى آنان رفعت آورد و این دنیاى فریبنده و جلوه گر در نظر نمازگزار بى جلوه گردد. شاید مقصود از حدیثى که مى گوید سجده بر تربت سیدالشهدا حجاب هاى هفتگانه را کنار مى زند همین باشد، در این حالت است که سجود، رمز عروج از خاک تا آفریدگار افلاک مى گردد.(1)
علامه امینى گوید: ما قطعه هاى درخشانى از تربت کربلا براى سجده بر آن بر مى گزینیم، آنگونه که فقیه پیشین، مسروق بن اجدع، پاره خشتى از تربت مدینه منوره با خود بر مى داشت و بر آن سجده مى کرد، در حالى که او شاگرد خلافتِ راشده، فقیه مدینه و معلم سنت در آن شهر بود و حاشا که او اهل بدعت باشد. پس در این کار، هیچ جاى ناراحتى و نگرانى نیست و چیزى مخالف قرآن کریم و سنت خدا و رسول(صلى الله علیه وآله)، یا خروج از حکم عقل و منطق نیست. اینکه شیعه، تربت کربلا را به عنوان سجده گاه قرار مى دهد، نه واجب شرعى و دینى است و نه از الزامات مذهب است و هیچ شیعه اى از روز نخست، در اینکه مى توان بر خاک کربلا سجده کرد، میان آن و خاک هر جاى دیگر زمین فرقى نمى بیند، بر خلاف آنچه بى خبران از شیعه و آراء آنان مى پندارند. این کارى است که شیعه آن را استحسان عقلى مى شمارد و چیزى را براى سجود انتخاب مى کند که از نظر عقل و منطق و حساب، اولویت دارد، همین. بسیارى از مردمان این مذهب در سفرها همراه خودشان غیر از تربت کربلا، چیزى مثل حصیر پاک و تمیز که اطمینان به پاکى آن دارند، یا سجاده اى بافته شده از حصیر بر مى دارند و در نمازهایشان بر آن سجده مى کنند.(2)، (3)