آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

مِقداد از یاران شجاع و نجیب پبامبر(ص) بود که در تمام جنگ هاى پیامبر(ص) شرکت کرد و یکی از چهار نفری است که بهشت شیفته دیدار آنان است. او پس از پیامبر(ص) در مسیر ولایت و صراط مستقیم ماند و از مطیع ترین یاران على(ع) بود و از معدود کسانی بود که بر پیکر فاطمه(س) نماز گزارد. وی با سخنرانی شکوهمندی، با خلافت عثمان مخالفت کرد.او در سال 33 هجری در هفتاد سالگى وفات کرد.

مِقداد بن عمرو بن ثَعلَبه بهراوى کِنْدى، معروف به مقداد بن اسود، قامتى بلند و چهره اى گندمگون داشت (1). او از یاران شجاع و قهرمانان و نجیب پبامبر خدا(صلی الله علیه و آله) بود(2) که در تمام جنگ هاى پیامبر(صلى الله علیه وآله) شرکت کرد (3). او را مجمعِ فضایل و مناقب دانسته اند و یکى از «ارکان اربعه»(4)، (5) شمرده اند و پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله)، وى را یکى از چهار نفرى برشمرده است که بهشت، شیفته دیدار آنان است(6).
او پس از پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله)، با گامى استوار در صراط مستقیم ماند و حقّ ولایت على(علیه السلام) را پاس داشت و مخالفت خود را با تغییر نادرست جریان رهبرى امّت پس از پیامبر خدا (صلى الله علیه وآله) در مسجد نبوى آشکارا بیان کرد(7).
برخى روایات، مقداد را مطیع ترین یار امیرالمؤمنین على(علیه السلام) دانسته اند(8) و او از معدود کسانى است که بر پیکر مطهّر زهراىِ طاهره(علیها السلام) نماز گزارد(9).
مقداد با خلافت عثمان، مخالفت کرد و با سخنرانى شکوهمندى در مسجد مدینه، این مخالفت را اعلام داشت(10).
او به سال 33 هجرى و در هفتاد سالگى زندگى را بدرود گفت.(11)
مقداد از آغاز، ثروتمند بود و وصیّت کرد که 36 هزار درهم از دارایى اش را به حسن و حسین(علیهما السلام) بدهند(12). این وصیّت ، نشان دهنده محبّت او به اهل بیت و بزرگداشت و احترام او نسبت به ایشان است.(13)