آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

عثمان به مروان بن حکم بن ابى العاص پسر عمو و شوهر دخترش اُمّ ابان، صد و پنجاه هزار اوقیه عطا کرد و یک پنجم غنیمت هاى آفریقا که پانصد هزار دینار مى شد، را به او بخشید.

عثمان به مروان بن حکم بن ابى العاص پسر عمو و شوهر دخترش اُمّ ابان، یک پنجم غنیمت هاى آفریقا که پانصد هزار دینار مى شد، را بخشید.(1)
بلاذرى و ابن سعد نقل کرده اند: «عثمان براى مروان خُمس اموال مصر را مقرّر کرد و همچنین به نزدیکانش اموالى بخشید، و این کار را با صله رحمى که خدا به آن امر کرده توجیه کرد، و گفت: همانا ابوبکر و عمر چیزى را که حقّ آن دو بود رها کردند، و من آن را گرفتم و میان خویشاوندانم تقسیم کردم؛ پس مردم این کار را بر او عیب گرفتند».(2)
و بلاذرى در «الأنساب»(3) از طریق واقدى از اُمّ بکر دختر مسور نقل کرده است:
چون مروان خانه اش را در مدینه ساخت مردم را براى غذا دعوت کرد و مسور جزء دعوت شدگان بود. مروان به آنها گفت: به خدا سوگند در این خانه ام یک درهم یا بیشتر از مال مسلمین مصرف نکرده ام. مسور گفت: «اگر غذایت را مى خوردى و ساکت بودى برایت بهتر بود، همانا تو همراه ما در جنگ آفریقا بودى و تو نسبت به ما مال و برده و خدمتکاران کمترى داشتى و بار تو سبکتر از ما بود، پس عثمان خُمس آفریقا را به تو داد و تو عامل صدقات شدى و اموال مسلمین را گرفتى». در این هنگام مروان شکایت او را به عروه کرد و گفت: من او را گرامى داشته و احترامش را نگه مى دارم ولى او با من درشتى مى کند.
و حلبى در «السیرة» نوشته است(4):
از جمله مواردى که بر عثمان عیب گرفته شد این بود که به پسر عمویش مروان بن حکم صد هزار و پنجاه اوقیه(5) عطا کرد.(6)