آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در جنگ صفّين، هاشم که به رموز جنگی آشنا بود پرچمدار علي(ع) شد. او سراسر روز را مي جنگيد (و کسی جرأت مقابله با او را نداشت)، شبانگاهان... حارث بن مُنذر تَنوخى بر او يورش بُرد و ضربه اى بر شکم هاشم فرود آورد و او بر زمين افتاد و به شهادت رسيد. امام علی(ع) برای او و یارانش دعا كرد و رحمت طلبيد.

در کتاب وقعة صِفّين ـ به نقل از حبيب بن ابى ثابت، در مورد شهادت هاشم بن عتبه ـ آمده است: در جنگ صفّين، هاشم پرچمدار علي (عليه السلام) بود.
عمّار بن ياسر به او گفت: اى هاشم، به پيش!
هاشم که به رموز جنگي آشنا بود. پرچم را برافراشت و عده زيادي با وي همراه شدند، آن گاه به پيش رفت...
معاويه گفت: اين كه پيش مى آيد، كيست؟
گفتند: هاشمِ مِرقال.
معاويه گفت: خدايش بكشد!؛ قرعه افكنيد و هر كه قرعه به نامش درآيد، به مقابله اش رود. قرعه به نام ذو كلاع درآمد.
ذو كلاع به پيش تاخت ... مردى كه پرچمدار ذو كلاع بود، به هاشم بن عتبه حمله بُرد که هاشم او را كشت.(1)
هاشم بن عتبه که سراسر روز را مي جنگيد، شبانگاهان... حارث بن مُنذر تَنوخى بر او يورش بُرد و ضربه اى سخت بر شکم هاشم فرود آورد و آن را دريد. و چندان نگذشت كه هاشم، بر زمين افتاد و به شهادت رسيد.
آن گاه عـلى (عليه السلام) در آن جا كـه هاشم مـرقال و يارانِ پيرامون او بر زمين افتاده بودند، حاضر شد و براى آنان دعا كرد و رحمت طلبيد و سپس اين ابيات را خواند:
« جَزَى اللهُ خَيراً عُصبَةً أسلَمِيَّةً *** صِباحَ الوُجوهِ صُرِّعوا حَولَ هاشِمِ
يَزيدُ وعَبدُ اللهِ بِشرُ بنُ مَعبَد *** وسُفيانُ وَابنا هاشِم ذِي المَكارِمِ
وعُروَةُ لا يَنفَد ثَناهُ وذِكرُهُ *** إذَا اختُرِطَت يَوماً خِفافُ الصَّوارِمِ»؛
(خداوند به گروه اَسلَميان پاداش نيك دهد
كه با چهره هاى تابناك، پيرامون هاشم بر زمين افتادند؛
يزيد و عبد الله، بشر بن معبد
سفيان، و دو فرزند هاشم كه اهل بزرگوارى است.
و عروه، كه هرگاه شمشيرهاى چالاك برهنه شوند
[چنان حماسه مى آفرينند كه] ستايش و ياد ايشان هرگز از ميان نخواهد رفت).(2).(3)