آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خداوند متعال مى فرماید: «اگر او سخنى دروغ بر ما مى بست * ما او را با قدرت مى گرفتیم * سپس رگ قلبش را قطع مى کردیم». وقتى مجازات دروغ بستن پیامبر(ص) به خدا ـ نعوذبالله ـ اینچنین است، حکم دیگران که پیامبر نبودند روشن مى شود. همچنین آیات زیادی در قرآن به کسانی که به خدا افترا می بندند وعده عذاب داده است.

خداوند متعال درباره پیامبر گرامى(صلى الله علیه وآله) مى فرماید : «وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ ا لاْقَاوِیلِ * لاََخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ * ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ ا لْوَتِینَ * فَمَا مِنکُم مِّنْ أَحَد عَنْهُ حَاجِزِینَ * وَإِنَّهُ لَتَذْکِرَةٌ لِّلْمُتَّقِینَ * وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنکُم مُّکَذِّبِینَ»(1)؛ (اگر او سخنى دروغ بر ما مى بست * ما او را با قدرت مى گرفتیم * سپس رگ قلبش را قطع مى کردیم * و هیچ کس از شما نمى توانست از (مجازات) او مانع شود.* و آن مسلّماً تذکّرى براى پرهیزگاران است* و ما مى دانیم که بعضى از شما تکذیب کننده هستید ). وقتى مجازات دروغ بستن پیامبر(صلى الله علیه وآله) به خدا ـ نعوذبالله ـ اینچنین است، حکم دیگران که پیامبر نبودند روشن مى شود.
بنابراین باید گفت: اگر این حفّاظ و تاریخ نگاران به این دروغ ها علم دارند و در عین حال آنها را گردآورى مى کنند، پس آنان گمراه هستند و به وسیله جعل حدیث گروه زیادى را گمراه کرده اند، و مشمول این آیه مى شوند که: «وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِباً أُوْلئِکَ یُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَیَقُولُ الاَْشْهَادُ هَـؤُلاَ ءِ ا لَّذِینَ کَذَبُواْ عَلَى رَبِّهِمْ أَلاَ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِینَ»(2)؛ (چه کسى ستمکارتر است از کسانى که بر خدا افترا مى بندند؟! آنان (روز رستاخیز) بر پروردگارشان عرضه مى شوند، در حالى که شاهدان (پیامبران و فرشتگان) مى گویند: «اینها همان افرادى هستند که به پروردگارشان دروغ بستند . اى لعنت خدا بر ظالمان باد ) .
و اگر به این دروغ ها جاهل بوده و علم ندارند و در حال کرى و کورى دروغ پردازى کرده اند پس مشمول این آیه مى شوند;
«فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِباً لِّیُضِلَّ النَّاسَ بِغَیْرِ عِلْم إِنَّ اللَّهَ لاَیَهْدِى ا لْقَوْمَ الظَّالِمِینَ»(3)، (پس چه کسى ستمکارتر است از آن کس که بر خدا دروغ مى بندد ، تا مردم را از روى جهل و نادانى گمراه سازد؟! خداوند هیچ گاه ستمگران را هدایت نمى کند) .
«فَوَیْلٌ لَّهُم مِّمَّا کَتَبَتْ أَیْدِیهِمْ وَوَیْلٌ لَّهُم مِّمَّا یَکْسِبُونَ»(4)؛ (پس واى بر آنها از آنچه بادست خود نوشتند و واى بر آنان از آنچه از این راه به دست مى آورند ) . همچنین در سنت شریف نبوى از قول پیامبر(صلى الله علیه وآله) آمده است که آن حضرت فرمود: «مَن کَذَّبَ عَلىَّ متعمّدَاً فَالیَتَبَوَّأ مَقْعده مِنَ النّار» ؛ ( کسى که از روى عمد بر من دروغ ببندد پس جایگاهش از آتش پر خواهد شد). و نیز طبرانى و ابن مردویه از طریق مکحول از ابى امامه نقل کرده اند که پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «مَن کَذَّبَ عَلىَّ مُتعمّداً فَالیَتَبَوَّأ مَقعداً من بین عینى جهنّم»؛ (کسى که از روى عمد بر من دروغ ببندد پس جایگاهش از شعله هاى آتش جهنّم پر خواهد شد). (5)
از طرفى حکم محدّثان و حفّاظ که روایاتِ دروغِ منسوب به پیامبر بزرگ(صلى الله علیه وآله) را در کتب خود گرد آورده اند ، از روایتى که خطیب ذکر کرده و ابن جوزى آن را صحیح دانسته است، روشن مى شود : پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) فرموده اند : «من روى عنّی حدیثاً وهو یرى أ نّه کذب ، فهو أحد الکذّابین»؛ (کسى که از من حدیثى روایت کند در حالى که مى داند دروغ است، او خود یکى از دروغگویان است) (6) .
و جلال الدین سیوطى در «تحذیر الخواصّ»(7) نوشته است: « هیچ گناه کبیره اى را نمى شناسم که اهل سنّت مرتکب آن را کافر شمرده باشند ، مگر کذب بر رسول خدا(صلى الله علیه وآله) را . . .» .(8)