آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

اولاً: خود ابن تیمیه اعتراف می کند که سپاهیان یزید کعبه را با منجنیق کوبیده اند، اما به انگیزه محاصره ابن زبیر نه تخریب کعبه. درحالی که تخریب کعبه به هر قصد و هدفی که باشد طبق آیات قرآن مثل «و من دخله کان آمنا» و روایات حرام است و به هیچ وجه قابل توجیه نیست. ضمن اینکه نمی توان با مغالطه تخریب خانه خدا را به گردن ابن زبیر انداخت. ثانیاً: منابع تاریخی و روایی، یزید را عامل تخریب کعبه معرفی می کند. مانند: ابن اثیر، ابن قتیبه و سیوطى.

ابن تیمیه مى گوید: « و درباره پادشاهان مسلمین از بنى امیه و بنى عباس و نایبان آنان، شکى نیست که هیچ یک از آنان قصد اهانت به کعبه را نداشتند؛ نه نایب یزید و نه نایب عبدالملک حجاج بن یوسف و نه غیر از این دو نفر، بلکه عموم مسلمین کعبه را تعظیم مى کردند. آرى مقصود آنان محصور کردن ابن زبیر بود. و به منجنیق بستن هم به جهت او بود نه کعبه. و یزید کعبه را خراب نکرد و قصد سوزاندن آن را نیز نداشت، نه او و نه نایبان او، و این مورد اتفاق مسلمانان است، و این فرزند زبیر بود که کعبه را خراب نمود...».(1)
پاسخ:
اولاً: خود ابن تیمیه در گفته هایش اعتراف می کند که سپاهیان یزید کعبه را با منجنیق کوبیده اند، اما انگیزه آنان را محاصره ابن زبیر بیان کرده نه تخریب کعبه؛ باید پاسخ داد که تخریب کعبه به هر قصد و هدفی که باشد طبق آیات قرآن و روایات حرام است و به هیچ وجه قابل توجیه نیست و هرکس که داخل آن شود در امان است.« و من دخله کان آمنا...»(2)
ضمن اینکه نمی توان با مغالته تخریب خانه خدا را به گردن ابن زبیر انداخت.
ثانیاً: منابع تاریخی و روایی، یزید را عامل تخریب کعبه معرفی می کند، در اینجا به نمونهایی از آن اشاره می کنیم:
ابن اثیر در کتاب « الکامل فی التاریخ» مى نویسد: « چون مسلم بن عقبه در جنگ با اهل مدینه و غارت آن فارغ شد، با افرادى که همراه او بود به طرف مکّه حرکت کرد تا با ابن زبیر مقابله کند ... چون به مشلل رسید مرگ او را فرا گرفت ... بعد از آن، حصین لشکر را به طرف مکّه حرکت داد. چون به مکّه رسیدند در آنجا اقامت کردند و بقیه محرّم و صفر و سه روز از ماه ربیع الاوّل را با فرزند زبیر و طرفدارانش جنگیدند، در این اثناء خانه خدا را به منجنیق بسته و آن را به آتش کشیدند...».(3)
ابن قتیبه در کتاب «الامامة و السیاسة» مى نویسد: « لشکر حصین بن نمیر حرکت کرد تا به مکه رسید. عده اى اسب سوار را فرستاد تا پایین مکه را به دست گیرند. درآنجا وسایل جنگى و منجنیق ها را نصب نمودند و به لشکریان خود دستور داد تا روزى ده هزار صخره به طرف مکه رها کنند».(4)
سیوطى در کتاب « تاریخ الخلفاء» از ذهبى نقل مى کند: «چون یزید با اهل مدینه آن عمل را انجام داد... لشکر حرّه به جهت جنگ با فرزند زبیر به طرف مکه حرکت کرد... چون به آنجا رسیدند، فرزند زبیر را محاصره کرده، با او به قتال برآمده و او را با منجنیق سنگ باران نمودند... از شرارت و شعله آتش آنان پرده هاى کعبه و سقف آن و... سوخت....»(5).(6)