آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابن تیمیه می گوید: «یزید امر به کشتن حسین و حمل سر او نکرد، و هرگز چوب به دندان هاى او نکوبید، بلکه این ابن زیاد بود که چنین اعمالى را انجام داد». در پاسخ باید گفت: روایات بسیاری در منابع مهم اهل سنت وجود داردکه ثابت می کند یزید فردی ظالم و فاسق بوده و خود دستور کشتن امام حسین(ع) را داده است. ابن عساکر در این باره مى نویسد: «خبر خروج حسین(ع) به یزید رسید، وى نامه اى به عبیدالله بن زیاد نوشت و او را به جنگ با حسین(ع) امر نمود و دستور داد که اگر به امام دسترسى پیدا کرد او را به سوى شام بفرستد»

ابن تیمیه مى گوید: « یزید امر به کشتن حسین و حمل سر او در مقابلش نکرد، و هرگز چوب به دندان هاى او نکوبید، بلکه این ابن زیاد بود که چنین اعمالى را انجام داد».(1)
در پاسخ باید گفت: روایات بسیاری در منابع مهم اهل سنت وجود داردکه ثابت می کند یزید فردی ظالم و فاسق بوده و خود دستور به کشتن امام حسین(علیه السلام) را داده است. در اینجا به نمونهایی از این روایات اشاره می کنیم:
ابن اعثم نقل مى کند که ولید بن عقبه در نامه اى به یزید از اتفاقى که بین او و امام حسین(علیه السلام) و ابن زبیر افتاد او را باخبر ساخت. یزید از این واقعه غضبناک شده و در نامه اى به او چنین مى نویسد: «هر گاه نامه من به دست تو رسید بیعت مجدّدى از اهل مدینه با تأکیدى از جانب تو بر آنان بگیر. و عبدالله بن زبیر را رها کن؛ زیرا او تا زنده است از دست ما نمى تواند فرار کند، ولى همراه جوابى که براى من مى فرستى باید سر حسین بن على باشد! اگر چنین کردى براى تو اسبان نجیب قرار مى دهم و نزد من جایزه و بهره اى زیادتر دارى...».(2)
ابن عساکر مى نویسد: «خبر خروج حسین(علیه السلام) به یزید رسید، وى نامه اى به عبیدالله بن زیاد که عاملش در عراق بود نوشت و او را به جنگ و مقابله با حسین (علیه السلام) امر نمود و دستور داد که اگر به امام حسین(علیه السلام) دسترسى پیدا کرد او را به سوى شام بفرستد».(3)
ابن اعثم مى نویسد: ابن زیاد به اهل کوفه گفت: «یزید بن معاویه نامه اى را با چهار هزار دینار و دویست هزار درهم براى من فرستاده تا آن را بین شما توزیع کنم و با آن شما را به جنگ با دشمنش حسین بن على بفرستم، پس به دستور او گوش فرا داده و او را اطاعت کنید».(4)
سیوطى مى گوید: «یزید در نامه اى به والى خود در عراق عبیدالله بن زیاد ـ دستور جنگ با حسین را صادر نمود».(5)
یعقوبى مى نویسد: «حسین(علیه السلام) از مکه به طرف عراق حرکت نمود؛ در حالى که یزید، عبیدالله بن زیاد را والى عراق کرده بود. یزید به او چنین نوشت: خبر به من رسیده که اهل کوفه به حسین نامه نوشته و از او دعوت کرده اند تا بر آنان وارد شود، و او نیز از مکه به طرف کوفه در حرکت است ... اگر او را به قتل رساندى که هیچ و گرنه تو را به نسب و پدرت باز خواهم گرداند. پس بپرهیز که وقت از دست تو فوت نشود».(6)
از این نصّ تاریخى به خوبى استفاده مى شود که یزید، عبیدالله بن زیاد را مأمور کشتن امام حسین(علیه السلام) کرده و او را در صورت نافرمانى تهدید نیز کرده است.(7)