آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

علماى اهل سنت ضمن اعتراف به فضائل بی شمار علی(ع)، گفته اند: براى هیچ یک از اصحاب رسول خدا(ص) از فضایل صحیح السند به مقدار آنچه براى على بن ابى طالب نقل شده، نرسیده است. فضایلش، در عظمت و روشنى به حدّى است که نمى توان متعرض آن شده و آنها را انکار کرد و هر کس على(ع) را پیشواى خود قرار دهد، رستگار شده، زیرا پیامبر(ص) فرمود: خداوندا، حقّ را بر محور وجود على بچرخان. صفاتى در وجود على(ع) گرد آمده که در دیگر خلفا نبوده و یارانى داشته همانند انصار پیامبر که از دوستى و دلبستگى به دنیا خود را تهى کرده و على را بیشتراز جان خویش دوست مى داشتند.

سخنان علماى اهل سنت درباره فضائل امیر مؤمنان على(علیه السلام) بیش از آن است که در این مختصر ذکر شود، امّا ما براى نمونه به برخى از مهم ترین سخنان آنان اشاره مى کنیم:

1 ـ حاکم نیشابورى و ابو یعلى و حموینى و ابن عساکر و ابن حجر و خوارزمى و دیگران نیز نقل کرده اند که «براى هیچ کس فضایلى به مقدار آنچه براى على(علیه السلام) رسیده وجود ندارد».(1)

2 ـ و نیز از اسماعیل قاضى و نسائى و ابوعلى نیشابورى و محبّ الدین طبرى نقل شده که گفته اند: «در حقّ هیچ یک از صحابه به مقدار آنچه در شأن على(علیه السلام) از احادیث حَسن وارد شده، نقل شده است».(2)

3 ـ ابن ابى الحدید مى گوید: «اما فضایلش، در عظمت و روشنى و انتشار و اشتهار به حدّى است که نمى توان متعرض آن شده و تفصیل آن را بیان داشت...».(3)  وى همچنین مى گوید: «چه بگویم درباره شخصى که دشمنان و مخالفانش اقرار به فضیلت او کرده و نتوانسته اند مناقبش را انکار نموده و فضایلش راکتمان کنند... . چه بگویم درباره کسى که هر فضیلتى به او نسبت داده مى شود، و هر فرقه اى به او منتهى مى گردد، و هر طایفه اى او را به خود جذب مى کند. پس او رئیس و سرچشمه همه فضایل است...».(4)

4 ـ فخر رازى مى نویسد: «من اقتدى فی دینه بعلىّ فقد اهتدى؛ لانّ النبىّ(صلى الله علیه وآله) قال: اللهم ادر الحق معه حیثما دار»؛(5) (هر کس در دین خود، على بن ابى طالب(علیه السلام) را پیشواى خود قرار دهد همانا رستگار شده است؛ زیرا پیامبر(ص) فرمود: خداوندا! على هرکجا باشد حقّ را بر محور وجودش بچرخان).

5 ـ احمد بن حنبل مى گوید: «ما روى لأحد من اصحاب رسول الله(صلى الله علیه وآله) من الفضائل الصحاح ما روى لعلى بن ابى طالب»؛(6) (براى هیچ یک از اصحاب رسول خدا(صلى الله علیه وآله) از فضایل صحیح السند به مقدار آنچه براى على بن ابى طالب نقل شده، نرسیده است).

6 ـ محمد فرید وجدى دانشمند مشهور مصرى مى گوید: «صفاتى در وجود على(علیه السلام) گرد آمده که در دیگر خلفا نبود. على را یارانى بود که از دوستى و دلبستگى به دنیا خود را تهى کرده بودند. یارانى که کمتر از انصار پیغمبران نبودند، و على را از جان شیرینى که کالبدشان را زنده نگه مى داشت دوست تر مى داشتند».(7)

7 ـ عبدالفتاح عبد المقصود، استاد دانشگاه اسکندریه و نویسنده مشهور مصرى مى گوید: «از این رو، بعد از محمّد(صلى الله علیه وآله) کسى را ندیده ام که شایسته باشد پس از او قرار گیرد یا بتواند در ردیفش بیاید، جز پدر فرزندان پاک و برگزیده پیامبر(صلى الله علیه وآله) یعنى على بن ابى طالب(علیه السلام). و من در این سخن به طرفدارى تشیّع وارد نشدم، بلکه این نظرى است که حقایق تاریخ به آن گویا است. امام، برترین مردى است که مادر روزگار تا پایان عمر خود نزاید، و اوست که هر گاه هدایت طلبان به جست و جوى اخبار و گفتارش برآیند از هر خبرى براى آنان شعاعى مى درخشد. آرى، او مجسمه اى از کمال است که در قالب بشریّت ریخته شده است...».(8)

8 ـ استاد خالد محمّد خالد مصرى مى گوید: «چه مى گویید در حق کسى که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) اورا از بین اصحابش انتخاب نمود تاآنکه در روز عقد اخوّت برادرش باشد. چقدر ابعاد و اعماق ایمان آن حضرت گسترده بود که پیامبر(صلى الله علیه وآله) او را بر سایر صحابه مقدم داشته و به عنوان برادر برگزیده است».(9)

9 ـ خانم دکتر سعاد ماهر محمّد مى نویسد: «امام على(علیه السلام) بى نیاز از ترجمه و تعریف است. و بس است ما را از تعریف او این که آن حضرت در کعبه متولّد شد، و در منزل وحى تربیت یافت و تحت تربیت قرآن کریم قرار گرفت».(10)

10 ـ استاد عباس محمود عقّاد نویسنده معروف مصرى مى گوید: «على(علیه السلام)در خانه اى تربیت یافت که دعوت اسلامى از آنجا به سرتاسر جهان گسترش یافت...».(11)

11 ـ دکتر محمّد عبده یمانى درباره حضرت مى گوید: «او جوانمردى بود که از زمان کودکى اش در دامن رسول خدا(صلى الله علیه وآله) پرورش یافت و تا آخر عمر، آن حضرت را رها نساخت».(12)  او همچنین مى گوید: «على بن ابى طالب - همسر فاطمه، صاحب مجد و یقین، دختر بهترین فرستادگان- «کرّم الله وجهه» کسى است که براى هیچ بتى تواضع و فروتنى نکرد».(13)

12 ـ استاد احمد حسن باقورى، وزیر اوقاف مصر مى گوید: «اختصاص امام على(علیه السلام) از بین صحابه به جمله «کرّم الله وجهه» به این جهت است که او هرگز بر هیچ بتى سجده نکرده است...».(14)  او همچنین مى گوید: «اگر کسى از تو سؤال کند به چه جهت مردم على(علیه السلام) را دوست مى دارند؟ بر تو است که در جواب او بگویى: بدان جهت که خدا على را دوست دارد»(15).(16)