آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

پس از فتح قادسیّه و دمشق، عمر مردم را در مدینه جمع کرد و گفت: به نظر شما چه مقدار از بیت المال براى مصرف شخصىِ من حلال است؟ حاضران هرکدام سخنی را گفتند؛ على(ع) ساکت بود. عمر گفت: اى على! چه مى گویى؟ علی(ع) فرمود: «مقدارى که زندگى تو و عیالت را به سامان مى آورَد و جز این، هیچ چیز از آن براى تو حلال نیست». همه مردم، حتي خود عمر گفتند: نظر، همان نظر على بن ابى طالب است.

در کتاب تاریخ طبرى ـ به نقل از ابن عمرـ آمده است: پس از فتح قادسیّه و دمشق، عمر، مردم را در مدینه جمع کرد و گفت: به نظر شما چه مقدار از بیت المال براى [مصرف شخصىِ] من حلال است؟ حاضران هرکدام سخنی را گفتند؛ على(علیه السلام) ساکت بود. عمر گفت: اى على! چه مى گویى؟ علی(علیه السلام) فرمود: «مقدارى که زندگى تو و عیالت را به سامان مى آورَد و جز این، هیچ چیز از آن براى تو [حلال] نیست». همه گفتند: نظر، همان نظر على بن ابى طالب است. (1)
همچنین ابن سعد در کتاب طبقات الکبری ازعارم بن فضل از حماد بن سلمه، از هشام بن عروة، از پدرش نقل مى‏کند؛ که عمر- پس از آن ماجرا- گفت: چیزى از بیت المال براى من حلال نیست مگر آن مقدارى که زندگى ام را به سامان مى آورَد (و آن همان نظر علی بن ابیطالب است)‏.(2)