آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

مأمون بعد از آن که به جهات خاصّ سیاسى امام رضا(ع) را به جانشینى خود منصوب کرد، در شعرى به وصایت حضرت على(ع) تذکر داده و چنین گفته: «سرزنش مى‏ شوم چون اباالحسن وصىّ پيامبر را دوست دارم و اين نزد من از شگفتي هاى دوران ماست. و (شگفت) از گمراهى كه بر من خشم مى‏ گيرد چون به فرزندان وصىّ نزديك شدم».

مأمون عباسى بعد از آن که به جهات خاصّ سیاسى امام رضا(علیه السلام) را به جانشینى خود منصوب کرد، در شعرى به وصایت حضرت على(علیه السلام) تذکر داده، چنین گفت:
أُلام على حبّى الوصىّ ابا حسن *** و ذلک عندى من اعاجیب ذاالزمن(1) [سرزنش مى‏ شوم چون اباالحسن «وصىّ» پيامبر را دوست دارم
و اين نزد من از شگفتي هاى دوران ماست!].
و نیز گفت:
و من غاو یغصّ علىّ غیظاً *** اذا أدنیت اولادالوصى(2)[و(شگفت) از گمراهى كه بر من خشم مى‏ گيرد
چون به فرزندان «وصىّ» نزديك شدم].(3)