آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

اگر صدر و ذیل روایت ملاحظه شود، می فهمیم حدیث، مربوط به زعامت و خلافت است؛ در ابتدا فرمود: «... خداوند مرا امر کرده که شما را به اسلام دعوت کنم...چه کسى است که مرا در این امر یارى کند تا وصىّ من در میان شما باشد...» و بعد از کلمه «وصیّى»، «خلیفتى» آمده، و خلیفه به معناى جانشین در تمام امور از جمله حاکمیت و سیاست است. همچنین پیامبر(ص) در ذیل حدیث امر نمود تا از حضرت على(ع) به طور مطلق اطاعت کرده و به دستورات او گوش فرا دهند.

برخى مى گویند: پیامبر(صلى الله علیه وآله) در آن جلسه حضرت على(علیه السلام) را به امور شخصى وصیّت کرده، نه به امر امامت و خلافت و جانشینى خود و لذا ربطى به این جهت ندارد.
در پاسخ باید گفت:
کسى که صدر و ذیل روایت را ملاحظه کند، پى خواهد برد که «حدیث دار» مربوط به زعامت و خلافت است؛ زیرا:
اوّلا: پیامبر در ابتدا مى فرماید: «من براى شما خیر دنیا و آخرت آورده ام و خداوند مرا امر کرده که شما را به آن دعوت کنم، چه کسى است که مرا در این امر یارى کند تا وصىّ من در میان شما باشد».
ثانیاً: بعد از کلمه «وصیّى»، «خلیفتى» آمده، و خلیفه به معناى جانشین در تمام امور از جمله حاکمیت و سیاست است.
ثالثاً: پیامبر(صلى الله علیه وآله) در ذیل حدیث امر نمود تا از حضرت على(علیه السلام) به طور مطلق اطاعت کرده و به دستورات او گوش فرا دهند و این با امامت و ولایت و عمومیّت وصایت سازگارى دارد.(1)