شبهه «وصیت به امور شخصى» در حدیث یوم الدار

آیا این سخن که پیامبر(صلى الله علیه وآله) در واقعه یوم الدار على(علیه السلام) را در امور شخصى وصىّ خود قرار داد قابل قبول است؟

اگر صدر و ذیل روایت ملاحظه شود، می فهمیم حدیث، مربوط به زعامت و خلافت است؛ در ابتدا فرمود: «... خداوند مرا امر کرده که شما را به اسلام دعوت کنم...چه کسى است که مرا در این امر یارى کند تا وصىّ من در میان شما باشد...» و بعد از کلمه «وصیّى»، «خلیفتى» آمده، و خلیفه به معناى جانشین در تمام امور از جمله حاکمیت و سیاست است. همچنین پیامبر(ص) در ذیل حدیث امر نمود تا از حضرت على(ع) به طور مطلق اطاعت کرده و به دستورات او گوش فرا دهند.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قال علي (عليه السلام):

اَلْحَاجُّ وَالْمُعْتَمِرُ وَفْدُ اللَّهِ، وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ يُکْرِمَ وَفْدَهُ وَ يَحْبُوَهُ بِالْمَغْفِرَةِ.

حج گزار و عمره گزار، واردشدگان بر خداوند مى باشند و بر خدا است که وارد شده بر خود را گرامى داشته، او را مشمول مغفرت و آمرزش خويش قرار دهد.

وسائل الشيعه: 4/116