آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

وی درباره غدير خم چنین سروده: «آیا در غدیر خم نبود که محمّد، على را در حضور گروهى که در موسم حجّ شرکت کرده بودند، به پا داشت و به آنها گفت: هر کس از شما که من مولاى او هستم، پس از من على مولاى اوست. سپس فرمود: خدایا دوستدارِ على را دوست بدار، و به رغم هر کس که ناراحت مى شود با دشمنانش دشمن باش...».

وامق نصرانى پیرامون غدیر اینگونه سروده است:
1 ـ ألیس بخمٍّ قد أقام محمدٌ *** علیّاً بإحضار الملا فی المواسمِ
2 ـ فقال لهم من کنتُ مولاه منکُمُ *** فمولاکمُ بعدی علیُّ بنُ فاطمِ
3 ـ فقال إلهی کن ولیّ ولیّهِ *** وعادِ أعادیه على رغم راغمِ
4 ـ وعادیتَ فی اللهِ القبائل کلّها *** ولم تخشَ فی الرحمن لومةَ لائمِ
5 ـ وکنتَ أحقّ الناس بعد محمد *** ولیس جهول القوم فی حکم عالمِ(1)
( 1 ـ آیا در غدیر خم نبود که محمّد، على را در حضور گروهى که در موسم حجّ شرکت کرده بودند، به پا داشت. 2 ـ و به آنها گفت: هر کس از شما که من مولاى او هستم، پس از من على فرزند فاطمه (بنت اسد) مولاى اوست. 3 ـ سپس فرمود: خدایا دوستدارِ على را دوست بدار، و به رغم هر کس که ناراحت مى شود با دشمنانش دشمن باش. 4 ـ و در راه خدا با همه قبیله ها دشمنى کردى، و در راه خداى رحمان از ملامت هیچ ملامت کننده اى نترسیدى. 5 ـ و تو پس از محمّد شایسته ترین و سزاوارترین بودى و نادانان قوم مانندِ دانا نیستند).
توضیحى پیرامون شعر
مدح امیر المؤمنین(علیه السلام) توسّط مسیحیان عجیب نیست؛ زیرا این روش، حرکت آنها با حقیقت هاى ثابت و استوار، و سیرِ با تاریخ صحیح است؛ زیرا فردِ با انصاف اگر هم دینى غیر از اسلام را بپذیرد، امّا نمى تواند فضایل امیرالمومنین(علیه السلام) را انکار کند؛ فضایلى مثل خلق و خوى کریمانه، علوم فراوان، خوارق عادات بى شمار، پهلوانى و شجاعت، آنچه پیامبر اسلام درباره او گفته است، پیامبرى که نزد غیر مسلمانان، بزرگى از بزرگان عالم و حکیمى از حکیمان آن و بلکه بزرگترین بزرگان روزگار است و بدون فکر و دقّت سخن نمى گوید؛ از این رو کسى که آن حضرت(صلى الله علیه وآله)، این فضایل را براى او اثبات مى کند، بزرگى مثل خود او یا یک درجه پایین تر از او است. [همچنين انسان بدون تعصب و جوياي حقيقت اين واقعه ي با عظمت(غدير) كه در آن بهترين فرد بعد از پيامبر(صلي الله عليه و آله) به عنوان جانشين او تعيين شده را منكر نمي شود.]
قابل ذکر است که ستایشِ پیوسته از پیامبر اعظم(صلى الله علیه وآله) و وصىّ او در کتاب هاى زیادى از مسیحیان و یهودیان موجود می باشد.(2)، (3)