آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

حافظ بزرگ ابو عبّاس بن عقده نقل کرده است: امام حسن مجتبی هنگام صلح با معاویه خطبه ای برای مردم خواندند و در آنجا به حدیث غدیر و منزلت حضرت علی(ع) برای حضرت رسول(ص) همچون منزلت هارون برای موسی احتجاج کردند.

حافظ بزرگ ابو عبّاس بن عقده نقل کرده است: حسن بن على(علیه السلام) چون تصمیم به صلح با معاویه گرفت، خطبه اى خواند و در آن پس از حمد و ثناى الهى و ذکر رسالت و نبوّت جدّش مصطفى(صلى الله علیه وآله) فرمود: این امّت از جدّم(صلى الله علیه وآله) شنیدند که مى فرمود: «ما ولّت اُمّةٌ أمرَها رجلاً و فیهم من هو أعلم منه، إلاّ لم یزل یذهب أمرُهم َسفالاً حتّى یرجعوا إلى ما ترکوه»؛ (هیچ اُمّتى کار خود را به کسى نمى سپارد در حالیکه داناتر از او در میان امت وجود دارد، مگر آنکه هماره پس رفت کرده و عقب مى مانند تا آنکه (پشیمان شده) به سراغ شخص داناترى که رهایش کرده بودند، بروند).
و نیز شنیدند که به پدرم مى فرمود: «أنت منّی بمنزلة هارونَ من موسى إلاّ أنّه لانبىّ بعدی».
و نیز آنگاه که در غدیر خم دست پدرم را بالا برد، او را دیدند و از او شنیدند که به آنها فرمود: «من کنت مولاه فعلىّ مولاه، أللّهمّ والِ من والاه، وعادمن عاداه». سپس به آنان امر کرد که شاهدان به غایبان این حادثه را خبر دهند.(1)، (2)