آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابن علویّه درباره غدیر چنین سروده:...قام النبیّ له بشرح ولایة *** نزل الکتاب بها من الدیّان/ إذ قال بلّغ ما امرت به وثق***منهم بعصمة کالى حنّان/ ... نادى أَلست ولیّکم قالوا بلى***حقّاً فقال فذا الولیّ الثانی؛ ... . پیامبر(ص) براى او براى بیان ولایتى که قرآن از طرف خدای دیّان درباره آن نازل شد، قیام کرد. وقتی گفت: آنچه را به آن امر شده اى به مردم برسان ونترس ومطمئن باش به نگهدارى خدای حافظِ مهربان؛ پس... ندا داد: آیا من ولىّ شما نیستم؟ گفتند: بله، به حقّ. فرمود: پس این (علىّ) ولىّ دوم است.

او در این باره چنین سروده است:
1 ـ «صلّى الإلهُ على ابن عمِّ محمّد *** منهُ صلاةَ تغمّد بحنانِ
2 ـ وله إذا ذُکر الغدیرُ فضیلةٌ *** لم ننسَها ما دامتِ المَلَوانِ(1)
3 ـ قام النبیُّ له بشرحِ ولایة *** نزلَ الکتابُ بها من الدیّانِ
4 ـ إذ قالَ بلّغْ ما اُمرتَ به وثقْ *** منهم بعصمةِ کالى حنّانِ
5 ـ فدعا الصلاةَ جماعةً وأقامَهُ *** عَلَماً بفضلِ مقالة غرّانِ(2)
6 ـ نادى أَلَسْتُ ولیَّکمْ قالوا بلى *** حقّاً فقال فذا الولیُّ الثانی
7 ـ ودعا لهُ ولمن أجابَ بنصرِهِ *** ودعا الإلهَ على ذوی الخذلانِ
8 ـ نادى ولم یکُ کاذباً بخٍّ أبا *** حسن ربیعَ الشِّیبِ والشبّانِ
9 ـ أصبحتَ مولى المؤمنینَ جماعةً *** مولى إناثِهمُ مع الذکرانِ
10 ـ لمن الخلافةُ والوزارةُ هل هما *** إلاّ لَهُ وعلیهِ یتّفقانِ
11 ـ أوَ ما هما فیما تلاه إلهُنا *** فی مُحْکَمِ الآیاتِ مکتوبانِ
12 ـ اُدلوا بحجّتِکمْ وقولوا قولَکُمْ *** ودعوا حدیثَ فلانة وفلانِ
13 ـ هیهات ضلَّ ضلالکمْ أن تهتدوا *** أو تفهموا لمقطّع السلطانِ»
1 ـ (خداوند بر پسر عموى محمّد درود فرستد از جانب خود ، درودِ همراه با رحمت و مهربانى . 2 ـ و براى او هنگامى که غدیر نام برده شود فضیلتى است که تا شب و روز هست آن را فراموش نمى کنیم . 3 ـ پیامبر براى او براى بیان ولایتى که قرآن از طرف خداوند دیّان درباره آن نازل شده بود ، قیام کرد . 4 ـ آن هنگام که گفت : آنچه را به آن امر شده اى به مردم برسان و از آنها (نترس و) مطمئن باش به نگهدارى خداوند حافظِ مهربان . 5 ـ پس نداى نماز جماعت سر داد و او (على(علیه السلام)) را با خطبه اى غرّاء (زیبا و نیکو) عَلم و نشانه قرار داد . 6 ـ ندا داد : آیا من ولىّ شما نیستم؟ گفتند : بله ، به حقّ (ولىّ ما هستى) . فرمود : پس این (علىّ) ولىّ دوم است . 7 ـ و براى او و کسى که او را یارى کند دعا کرد ، و خداوند را خواند علیه کسانى که او را از رتبه اش پایین آورند . 8 ـ ندا داد در حالى که دروغگو نبود : مبارک است بر تو اى ابوالحسن! ، اى بهار (و مایه امید) هر پیر و جوان ! 9 ـ تو از امروز مولاى همه مؤمنان شدى ، مولاى زنان و مردان مؤمن . 10 ـ خلافت و وزارت براى کیست؟ آیا این دو ( خلافت و وزارت) به کسى جز او اختصاص دارد ، و بر کسى جز او اتّفاق و اجتماع کرده اند ؟! 11 ـ آیا خلافت و وزارت در آیات محکمى که خداوندِ ما آن را (نازل کرده و) تلاوت نموده ، نوشته نشده است؟! 12 ـ حجّت و دلیل خود را بیاورید و سخن خود را بگویید و حدیث و گفته فلان زن و فلان مرد را رها کنید . 13 ـ به بد گمراهى اى گرفتار شده اید و بعید است هدایت یابید و برهان قاطع را بفهید) .
توضیحى درباره شعر:
این ابیات بخشى از قصیده محبَّره ابن عَلّویه است . این قصیده در برگیرنده فضایل درخشانِ امیر المؤمنین(علیه السلام)که از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) روایت شده ، مى باشد . و در آن احتجاج و برهان صادقى بر امامت وصىّ پیامبر امین(صلى الله علیه وآله) وجود دارد . و آنچه این شخص از واژه «مولى» فهمیده است ـ در حالى که وى ادیبى بى نظیر ، لغت شناسى روشن بین و نقّاد و شاعرى یگانه و کم نظیر است ـ هر آینه حجّت و برهانى قوى بر دیدگاه شیعه ، درباره دلالت این واژه ، ودلالت حدیث بر ولایت مطلقه مولى المؤمنین(علیه السلام) است .(3)