آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابن حزم مى گوید: شیعیان مسلمان نیستند به خاطر اینکه اوّلین گروهشان 25 سال پس از پیامبر(ص) با اجابت از دعوت عبدالله بن سبأ ظاهر شد. پاسخ: 1- شیعه رو به قبله نماز مى خواند و کلمه شهادتین بر زبانش جارى مى کند. 2- هزاران نفر از راویان کتاب های اهل سنّت، شیعه بوده اند و اگر خارج از اسلام باشند این کتاب ها ارزشى نخواهد داشت. 3- شیعیان عبدالله بن سبأ را لعن کرده و از او بیزارى می جویند. 4- بذر تشیّع را خود پیامبر اکرم(ص) پاشید. 5- اولین گروه شیعه آنها بودند که بعد از سقیفه از علی(ع) دفاع کردند.

ابن حزم مى گوید:
«شیعیان مسلمان نیستند به خاطر اینکه اوّلین گروهشان 25 سال پس از رحلت پیامبر(صلى الله علیه وآله) پدید آمده است. و شروع آن با اجابت از دعوت منافقى بود که خداوند او را خوار ساخت. و آنها در دروغگویى و کفر همچون یهود و نصارا هستند».(1)
پاسخ: به خدا سوگند! اینها سخنان دردناکى است که چهره انسانیّت را غرق در عرق شرمسارى مى کند.
معلوم نیست او چگونه اسلام را از گروهى که رو به قبله نماز مى خواند و کلمه شهادتین بر زبانش جارى و حافظ و عامل به قرآن و پیرو سنّت پیامبر(صلى الله علیه وآله) است و به آن عمل مى کند و کتاب هاى عقاید و احکام او دنیا را پر کرده، نفى مى کند.
و چگونه او مى تواند چنین حکم قاطعانه اى را صادر کند در حالى که هزاران نفر از مشایخ و راویان صحاح ستّه و کتاب هاى مسند اهل سنّت، شیعه بوده، مرجع عقائد و احکامشان مى باشند؛ همچون ابان بن تغلب کوفى، ثابت ابو حمزه ثمالى، طاووس بن کیسان همدانى، عطیه بن سعد کوفى، معروف بن خَرَّبُوذ کرخى، هشام بن زیاد بصرى، هشام بن عمّار دمشقى(2) و... .
و اگر شیعه ـ طبق توهّمات ابن حزم ـ خارج از اسلام باشد آنگاه این کتاب هاى صحاح ستّه و مسانیدشان چه ارزشى خواهد داشت.
آرى گناه نابخشودنى شیعه نزد ابن حزم آن است که آنان طبق دستور قرآن و سنّت پیرو امامانى هستند که امان براى اهل زمینند یعنى على و اولاد او(علیهم السلام).
و امّا اینکه مى گوید: «آغاز پیدایش شیعه از فرد فریبکارى است که خداوند خوارش ساخت» و او عبدالله بن سبأ معروف به ابن سوداء را اراده کرده است، چه ربطى به شیعه دارد؟
مگر نه این است که على(علیه السلام) او را به خاطر سخنان کفر آمیزش در آتش انداخته، سوزاند و شیعیان نیز بنا بر پیروى از مقتدایشان على(علیه السلام) عبدالله را لعن کرده از او بیزارى جستند.
پس با این وصف چگونه مى توان گفت: منشأ پیدایش شیعه عبدالله بن سبأ مى باشد؟! آیا در طول تاریخ شیعه اى را مى توان یافت که خود را به او نسبت داده باشد؟! و اگر او با چشم باز به حقیقت نگاه مى کرد یقیناً مى فهمید که بذر تشیّع را خود صاحب شریعت یعنى پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) پاشید، آن روز که دوستدار على را شیعه نامید و مردم را به ولایت و پیروى از او فراخواند.(3)
و اولین گروه شیعه هم افرادی هستند که بعد از سقیفه از امیر المؤمنین(علیه السلام) دفاع کردند و به غاصبان خلافت اعتراض کردند. لذا یا ابن حزم مفهوم شیعه را درک نکرده و این سخنان را بدون تحقیق بیان کرده، یا اینکه تصور او از مسلمان، دشمنی با اهل بیت پیامبر(صلى الله علیه وآله) می باشد که در این صورت خود از اسلام خارج شده است.