آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

یکي از تهمت ها به شیعه اين است كه مى گويند: «شيعه عقيده دارد كه آتش دوزخ به مقدار كمى آنها را می سوزاند». آيا سزاوار است چنين نسبت ناروايی بدون هيچ گونه دليلی به جمعيّتى بدهند؟ به فرض اينكه شيعه و يهود چنين اعتقادى داشته باشند، آيا اين اتحاد عقيده موجب مى شود كه كسى بگويد «تشيّع» از «يهوديت» گرفته شده يا آيين يهود در مذهب شيعه خودنمايى نموده است؟!

يكى از نسبت هاى ناروا و بى اساسى كه دشمنان به شيعه داده اند اين است كه مى گويند: شيعه عقيده دارد كه آتش دوزخ بر شيعيان جز به مقدار كمی حرام است!

نمى دانم در كدام كتاب از كتاب هاى شيعه چنين مطلبى را ديده اند؟ آيا سزاوار است كسى كه در مقام بحث و انتقاد و تجزيه و تحليل عقايد و مذاهب برآمده چنين نسبت سوء و ناروايي بدون هيچ گونه دليل و مدرك به جمعيّتى بدهد؟ آيا اين روش غير علمى را هيچ محققى مى تواند بپذيرد؟

مگر در كتاب هاى مختلف شيعه اين حقيقت صريحاً اعلام نشده است كه: «إنَّ اللهَ سُبْحَانَهُ خَلَقَ الْجَنَّةَ لِمَنْ أطَاعَهُ وَ لَوْ كَانَ عَبْداً حَبَشِيّاً وَ خَلَقَ النَّارَ لِمَنْ عَصَاهُ وَ لَوْ كَانَ سَيِّداً قُرَشِيّاً»(1)؛ (خداوند بهشت را براى اطاعت كنندگان آفريده؛ اگرچه غلام حبشى باشد و دوزخ را براى گنهكاران آفريده اگرچه سيّد قرشى باشد) و امثال اين روايات از ائمه هدى(عليهم السلام) بسيار نقل شده است و اگر منظور گويندگانِ این تهمت، مسئله شفاعت پيامبر(صلی الله عليه وآله) و ائمه(عليهم السلام) نسبت به بعضى از گنهكاران مى باشد، اين موضوع ديگرى است كه در جاي خود بحث خواهد شد و شايد مسئله شفاعت به طور اجمال از ضروريات اسلام باشد كه تمام فرق اسلامى به آن معتقدند.(2)

اصلاً به فرض اينكه شيعه چنين اعتقادى درباره گنهكاران مذهب خود داشته باشد و يهود هم چنان اعتقادى درباره پيروان خود داشته باشد، آيا اين اتحادِ عقيده موجب مى شود كه كسى بگويد «تشيّع» از «يهوديت» گرفته شده يا آيين يهود در مذهب شيعه خودنمايى نموده است؟! آيا هيچ عاقلى مى تواند بگويد ابوحنيفه، فقه خود را از مجوس ها گرفته است؛ زيرا در بعضى از مسائل نكاح و ازدواج با آنها موافق مى باشد(3) به خصوص اينكه اصلاً ايرانى است؟ آيا اين گونه سخنانِ بى اساس، اثرى جز برافروختن آتش كينه و عداوت در ميان طوايف مسلمين خواهد داشت؟(4)