دو چیز عامل گسترش مذهب تشيّع شد: يكي عملکرد بنی امیه و بنى عباس بود كه به طور مرتب مشغول تحكيم سلطنت و حكومت خود و مبارزه با دشمنان بودند و بساط عيش و نوش گسترده را فراهم كرده بودند. دوم سیره عملی فرزندان علي(ع) بود که تمام توجه خود را صرف علم و عبادت و بى اعتنايى به ظواهر فريبنده دنيا نموده و هيچ گونه دخالتى در امر سياست به معناى دروغ و مكر و خدعه نداشتند. اين تفاوت، افكار عمومى را از بنى اميّه و بنى عباس رويگردان نمود و به اهل بيت(ع) متوجه ساخت.

در تمام كتاب هاى شيعه بدون استثناء، «عبدالله بن سبا» لعن شده و از وى اعلام بيزارى شده است. كمترين سخنى كه درباره او در كتاب هاى «رجال» شيعه شده اين است كه "عبدالله بن سبا ملعون تر از آن است كه درباره او بحث شود".

ابن حزم مى گوید: شیعیان مسلمان نیستند به خاطر اینکه اوّلین گروهشان 25 سال پس از پیامبر(ص) با اجابت از دعوت عبدالله بن سبأ ظاهر شد. پاسخ: 1- شیعه رو به قبله نماز مى خواند و کلمه شهادتین بر زبانش جارى مى کند. 2- هزاران نفر از راویان کتاب های اهل سنّت، شیعه بوده اند و اگر خارج از اسلام باشند این کتاب ها ارزشى نخواهد داشت. 3- شیعیان عبدالله بن سبأ را لعن کرده و از او بیزارى می جویند. 4- بذر تشیّع را خود پیامبر اکرم(ص) پاشید. 5- اولین گروه شیعه آنها بودند که بعد از سقیفه از علی(ع) دفاع کردند.