آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در زمان رسول خدا(ص)، عمر چندین بار هنگامی که زنان بر مرده ای گریه می کردند، یا با تازیانه آن ها را می زد و یا آن ها را از این کار باز می داشت و پیامبر(ص) عمر را از این گونه حرکات و گفتار نهی می فرمودند.

از ابن عبّاس نقل شده است: هنگامى که زینب(1) دختر پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) از دنیا رفت پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) فرمود : «ألحقوها بسلفنا الخیّر عثمان بن مظعون»؛ ( او را به سَلَف (گذشته) نیکوکارمان ، عثمان بن مظعون ملحق سازید) . پس زنان به گریه افتادند، و عمر با تازیانه آنها را مى زد ، ناگهان پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) دست او را گرفت و فرمود : «مهلاً یا عمر! دعهنّ یبکین ، وإیّاکنّ ونعیق الشیطان» ( اى عمر! دست از این کردار بردار و بگذار گریه کنند و به زنان نیز فرمود: وقتى که گریه مى کنید مبادا فریادهاى شیطانى سر دهید) .
سپس ابن عبّاس مى گوید: پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) همراه فاطمه(علیها السلام) کنار قبر نشسته گریه مى کردند و حضرت با مهربانى ، جامه خود را بر چشمان حضرت فاطمه(علیها السلام) مى کشید(2) .
در تاریخ آمده: در زمان حیات پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) و در برابر دیدگان حضرت چندین بار اینگونه کارها از عمر سر زده است؛ که از جمله آنها: روایتى است که حاکم از ابوهریره(3) نقل کرده و صحیح دانسته و ذهبى به آن اقرار کرده است که: روزى پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) با عمر در تشییع جنازه اى شرکت کردند، عمر وقتى گریه زنان را شنید آنان را از گریه باز داشت؛ و پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) به او فرمود : «یا عمر! دعهنّ فإنّ العین دامعة ، والنفس مصابة ، والعهد قریب»؛ (عمر، آنان را به حال خودشان واگذار! زیرا مصیبت زده هستند و داغ مرگ تازه است و از این رو چشمان گریان است) .(4)