آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در روایات آمده که عمر حکم شکیات نماز را نمی دانست و می گفت: به خدا سوگند من چیزى در این مورد از پیامبر(ص) نشنیده ام و نه از او پرسیده ام.

امام احمد بن حنبل در کتاب «مسند»(1) خود ، به اسنادش از مکحول نقل مى کند که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرمود :
«هر گاه یکى از شما نماز خواند و در نمازش شکّ کرد، پس اگر شکّ در یک و دو است، آن رکعت را رکعت اوّل قرار دهد، و اگر شکّ در دو و سه است آن را دوم قرار دهد، و اگر در سه و چهار است آن را سوم قرار دهد، تا وهم او در رکعت زیاده باشد، سپس دو سجده قبل از سلام انجام مى دهد و آنگاه سلام مى دهد» .
محمّد بن اسحاق مى گوید: حسین بن عبد الله به من گفت: آیا این حدیث را براى تو مسند کرد؟ گفتم: نه. پس گفت: لکن مرا حدیث کرد که کریب برده آزاد شده ابن عبّاس، از ابن عبّاس نقل کرده است :
من پیش عمر بن خطّاب نشسته بودم که گفت: اى ابن عبّاس هر گاه نمازگزار شکّ کرد که زیاد خوانده یا کم (حکمش چیست)؟ گفتم: اى امیر مؤمنان نمى دانم و در این باره چیزى نشنیده ام. عمر گفت : «والله ما أدری» (به خدا سوگند من هم نمى دانم) . و در سنن بیهقى(2) این گونه آمده که عمر گفت: «لا والله ما سمعتُ منه(صلى الله علیه وآله) فیه شیئاً ولا سألت عنه» (نه، به خدا سوگند من چیزى در این مورد از پیامبر(صلى الله علیه وآله) نشنیده ام و نه از او پرسیده ام) .
ما در این سخن بودیم که عبد الرحمن بن عوف وارد شد و گفت: درباره چه سخن مى گفتید؟ عمر گفت: درباره این سخن مى گفتیم که اگر شخصى در نماز شکّ کند چه باید انجام دهد؟ عبد الرحمن گفت: شنیدم رسول خدا(صلى الله علیه وآله) این چنین مى فرمود: هر گاه یکى از شما نماز خواند و در نمازش شک کرد....  .(3)