آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

مقام «نبوّت و رسالت» مقامى است که هم صدق را مى طلبد و هم امانت را. یعنى صداقت در نقل وحى و ابلاغ به مردم و امانت در حفظ اسرار الهى. در حقیقت صدق و امانت به یک ریشه باز مى گردند؛ صداقت، امانت در گفتار و امانت، صداقت در عمل است! لذا در قرآن تعبیر: «اِنِّى لَکُمْ رَسُولٌ اَمِینٌ» درباره نوح، هود، صالح، لوط، شعیب و موسی آمده است.

 مقام نبوّت و رسالت مقامى است که هم صدق را مى طلبد و هم امانت را، یعنى امانت در نقل وحى، و ابلاغ به مردم و امانت در حفظ اسرار الهى .در حقیقت صدق و امانت به یک ریشه باز مى گرند; منتها صداقت ،امانت در گفتار و امانت، صداقت در عمل است! لذا در سوره شعراء آیه106 و 107 مى فرماید: (قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند ـ هنگامى که برادرشان نوح به آنان گفت: آیا تقوا پیشه نمى کنید؟! ـ به یقین من براى شما پیامبرى امین هستم)؛ «کَذَّبَتْ قَومُ نَوح الْمُرْسَلِینَ ـ اِذْ قَالَ لَهُمْ اَخُوهُمْ نُوحٌ اَلاَ تَتَّقُونَ - اِنِّى لَکُمْ رَسُولٌ اَمِینٌ». همچنین این تعبیر: «اِنِّى لَکُمْ رَسُولٌ اَمِینٌ» درباره هود(1) و صالح(2) و لوط(3) و شعیب(4) و موسی(5) است. بدون شک این پیامبران بزرگ، و سایر پیامبران الهى امانت خود را عملا به مردم محیط اثبات کرده بودند; چنانکه درباره پیغمبر اکرم (صلى الله علیه وآله) همه خوانده ایم که قبل از نزول وحى آن چنان در امانت دارى در میان مردم مکه زبانزد خاص و عام بود که او را محمّد امین لقب داده بودند، و لذا پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) بعد از رسالت به این سابقه خویش در برابر مخالفان استدلال کرد که شما با این که سابقه امانت مرا به خوبى مى دانید چگونه به هشدارهایم درباره وحى الهى اعتنا نمى کنید؟(6) جالب این که: قرآن همین ویژگى را درباره جبرئیل (پیک وحى خدا) نیز بیان کرده است; در آن جا که مى گوید: «نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الاَْمِینُ ـ عَلَى قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ الْمُنْذِرِینَ»؛ (روح الامین آن را نازل کرده، ـ بر قلب (پاک) تو، تا از بیم دهندگان باشى).(7) در حقیقت حاملان وحى، اعم از فرشته اى که واسطه ابلاغ وحى است، یا خود پیامبران، و یا امامان و جانشینان معصومى که مأمور ابلاغ وحى الهى یا حفظ آن هستند، باید امناء خدا در میان خلق باشند، و توصیف امام على(علیه السلام) و سایر امامان در زیارتنامه معروف امین الله که درآن آمده «اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا اَمِینَ اللهِ فِى اَرْضِهِ» گواه دیگرى بر این مدّعا است.(8)