آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

هر آدم با انصافى قبول دارد که قوانین بشرى این قدرت را ندارد تا سرنوشت آینده میلیون ها نفر را تعیین کند و احتیاجات اجتماعى را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. بارها مشاهده شده است که قانون گزاران دنیا، قانونى وضع مى کنند امّا روز دیگر که به نواقص فراوان آن برخورد کردند، با الحاق تبصره ها، آن را وصله مى کنند. برخى مواقع تبصره ها هم مشکل را حل نکرده و مجبور شده اند آن را کنار بگذارند.

هر آدم با انصافى قبول دارد که قوانین بشرى این قدرت را ندارد تا سرنوشت آینده میلیون ها نفر را تعیین کند و احتیاجات اجتماعى را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. بارها مشاهده شده است که قانون گزاران دنیا، قانونى وضع مى کنند امّا روز دیگر که به نواقص فراوان آن برخورد کردند، با الحاق تبصره ها، آن را وصله مى کنند. برخى مواقع تبصره ها هم مشکل را حل نکرده و مجبور شده اند آن را کنار بگذارند.
نکته قابل توجّه این است که به فرض اینکه قوانین بشرى، مفید و قابل اجرا باشد، ضامن اجرا نخواهد داشت؛ زیرا در اجتماعى که اخلاق، فضیلت، ایمان و مسئولیّت باطنى حکومت نکند، ضامن اجراى این قانون چه قدرتى است؟ قدرت هاى مجریّه را با چه نیرویى ممکن است کنترل کرد؟ و بر فرض نظارت یک گروه به نام هیأت بازرسى بر آنها، اگر- این هیأت بازرسى خواست منافع شخصى را در نظر بگیرد و از قدرت خود سوء استفاده کند، تکلیف دیگران چیست؟ کدام قدرت جلوى آنها را مى گیرد؟
لابد باید هیأت دیگرى را مأمور کرد که بر هیأت بازرسى نظارت کند و همین طور هر هیأتى، ناظر بر هیأت دیگر که باعث دور و تسلسل عجیبى مى شود.
به همین جهت قوانین بشرى هر قدر که خوب و صحیح وضع شده باشد، از نظر ضمانت اجرا، ما را در بن بست سختى قرار مى دهد. تنها قدرت ایمان، که اساس آن توجّه به خدا و مقرّرات مذهبى است، بهترین بازرس و ناظرى است که مى تواند ضمانت اجراى قوانین را به عهده بگیرد.(1)