آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

هادی عباسی، جوانى مي گسار، سبك سر و بى‏ بند و بار بود، که در محيط آلوده دربار عباسى، پرورش يافته بود. او در زمان خلافت پدرش، جمعى از خوانندگان را به بزم ‏اشرافى خود دعوت مى‏ نمود و  با بیت المال مسلمین به مي گسارى و عيش و طرب مى‏ پرداخت. بر اثر اعمال زشت او و سخت گیرهایی که نسبت به بنی هاشم داشت، کشور اسلامی دستخوش اضطراب و تشنج گرديد و موجی از نارضايتى عمومی، در جامعه پديدار گردید.

او جوانى مي گسار، سبك سر و بى‏ بند و بار بود، به طورى كه حتى پس از رسيدن به خلافت، اعمال سابق خود را ترك ننمود، و حتى شئون ظاهرى خلافت را حفظ نمى‏ كرد.(1) علاوه بر اين، او فردى سنگدل، بدخوى، سخت گير و كج رفتار بود.(2)
هادى در محيط آلوده دربار عباسى تربيت يافته و از پستان چنين رژيم خود خواه و ستمگر و زورگويى شير خورده بود. با چنين پرورشى، اگر خلافت نصيب وى نمى‏شد، در جرگه جوانان زورگو و تهى مغزى قرار مى‏ گرفت كه جز هوس رانى و خوش گذرانى هدف ديگرى ندارد.
او در زمان خلافت پدر، همراه برادرش هارون، جمعى از خوانندگان را به بزم ‏اشرافى خود كه با بيت ‏المال اسلام برگزار مى‏شد، دعوت مى‏ نمود و به مي گسارى و عيش و طرب مى‏ پرداخت. او آن چنان در اين كار افراط مى‏ كرد كه گاهى پدرش مهدى آن را تحمل نكرده نديمان و آوازه‏ خوانان مورد علاقه او را تنبيه مى‏ كرد!(3) چنانكه يكبار «ابراهيم موصلى»، خواننده مشهور آن زمان را از شركت در بزم او نهى كرد و چون هادى دست‏ بردار نبود، ابراهيم را به زندان افكند!.(4)
هادى كه در زمان پدر، گاهى به خاطر رفتار زننده خود با مخالفت پدر رو برو مى‏ شد، پس از آنكه به خلافت رسيد، آزادانه به عياشى پرداخت و اموال عمومى مسلمانان را صرف بزم هاى شبانه و شب نشيني هاى آلوده خود كرد.
به گفته مورخان، او «ابراهيم موصلى» را به دربار خلافت دعوت مى‏ كرد و ساعت ها به آواز او گوش مى‏ داد و به حدى به او دل بسته بود كه اموال و ثروت زيادى به او مى ‏بخشيد، به طورى كه يك روز مبلغ دريافتى او از خليفه، به يكصد و پنجاه هزار دينار بالغ گرديد! پسر ابراهيم مى‏گفت: «اگر هادى بيش از اين عمر مى‏ كرد، ما حتى ديوارهاى خانه ‏مان را از طلا و نقره مى‏ ساختيم»!(5)
روزى «ابراهيم موصلى» چند آواز براى وى خواند و او را سخت به هيجان درآورد. هادى او را تشويق كرد و مكرر از وى خواست كه مجدداً بخواند. در پايان بزم، به يكى از پيشكاران خود دستور داد دست ابراهيم را بگيرد و به خزانه بيت المال ببرد تا او هر قدر خواست (از اموال مسلمين) بردارد، و حتّى اگر خواست تمام بيت ‏المال را ببرد، او را آزاد بگذارد! ابراهيم مى‏ گويد: «وارد خزانه بيت‏ المال شدم و فقط پنجاه هزار دينار برداشتم»!!(6)
با چنين طرز رفتار و روش، پيدا بود كه او از عهده مسئوليت سنگين اداره امور جامعه اسلامى برنخواهد آمد، به همين دليل، در دوران خلافت او، كشور اسلامى كه در آغاز نسبتاً آرام بود و همه ايالات و استان ها به اصطلاح مطيع حكومت مركزى بودند، بر اثر رفتار زننده و اعمال زشت وى، دستخوش اضطراب و تشنج گرديد و از هر سو موج نارضايى عمومى پديدار گشت.
البته علل مختلفى موجب پيدايش اين وضع شد ولى عاملى كه بيش از هرچيز به نارضايى و خشم مردم دامن زد، سخت گيرى هادى نسبت به بنى هاشم و فرزندان على(عليه‏ السلام) بود. او از آغاز خلافت، سادات و بنى هاشم را زير فشار طاقت ‏فرسا گذاشت و حق آنها را كه از زمان خلافت مهدى از بيت‏ المال پرداخت مى‏ شد، قطع كرد و با تعقيبب مداوم آنان، رعب و وحشت شديدى در ميان آنان به وجود آورد و دستور داد آنان را در مناطق مختلف باز داشت نموده و روانه بغداد كردند.(7)، (8)