دوران امام کاظم(ع) مصادف با استبداد و ستمگری حکّام عباسی بود كه پس از استقرار و استحكام پایه های سلطه خود، مخالفان خود را زیر شدیدترین فشارها قرار دادند. عصر امام كاظم(ع) دوران بسیار سختی برای شیعیان بود، بطوري كه حرکت ها‌ و قيام های متعددی از طرف شیعیان و علویان عليه خلفای عباسی آغاز شد كه همگي آنها سركوب شدند. همچنين دستگيري و زنداني كردن و شكنجه امام كاظم(ع) باعث شد تا ايشان و امامان ديگر همگی بر لزوم رعایت تقیه از سوي شيعيان پافشاری کنند و به اين طريق توانستند تشکّل شیعه را حفظ نمایند.

پس از مرگ مهدی عباسی، فرزندش هادی که جوانی خوشگذران و مغرور بود، به خلافت رسید که از نظر اخلاقى به هيچ وجه شايستگى و صلاحیت احراز این مقام خطير را نداشت. عیاشی ها و ظلم و فشار طاقت فرسا نسبت به بنی هاشم و...، موجب اضطراب و تشنج در کشور اسلامی گردید و موجی از نارضایتی عمومی جامعه را فرا گرفت.

هادی عباسی، جوانى مي گسار، سبك سر و بى‏ بند و بار بود، که در محيط آلوده دربار عباسى، پرورش يافته بود. او در زمان خلافت پدرش، جمعى از خوانندگان را به بزم ‏اشرافى خود دعوت مى‏ نمود و  با بیت المال مسلمین به مي گسارى و عيش و طرب مى‏ پرداخت. بر اثر اعمال زشت او و سخت گیرهایی که نسبت به بنی هاشم داشت، کشور اسلامی دستخوش اضطراب و تشنج گرديد و موجی از نارضايتى عمومی، در جامعه پديدار گردید.