آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

دانشمندان غربی، قرآن را کتابی اعجازآمیز و ذخائری از دانش برای بشریت توصیف کرده اند که مافوق استعداد باهوش ترین افراد بشر است. آنان اعتراف کرده اند که مردم اروپا همانند مسلمانان دانش خود را از قرآن گرفتند، علومی همانند ریاضیات، فلسفه و ... و سرانجام این کتاب محور افکار مردم دنیا خواهد شد.

گروهى از دانشمندان غربی بى اختيار زبان به تمجيد قرآن گشوده و اعتراف به حقايقى كرده اند كه براى ما جالب است.
از جمله دكتر واگليرى استاد دانشگاه ناپل در كتاب معروف خود (پيشرفت سريع اسلام) مى گويد: «كتاب آسمانى اسلام نمونه اى از اعجاز است؛ قرآن كتابى است كه نمى توان از آن تقليد كرد؛ پس چطور ممكن است كه اين كتاب اعجازآموز كار محمد(صلى الله عليه وآله) باشد، در صورتى كه او يك عرب درس نخوانده بود.ما در اين كتاب خزائن و ذخايرى از دانش مى بينيم كه مافوق استعداد و ظرفيت باهوش ترين افراد بشر و بزرگترين فيلسوفان و قوى ترين رجال سياست است».(1)
جان ديون پورت در كتاب عذر تقصير به پيشگاه محمد(صلى الله عليه وآله) و قرآن، مى نويسد: «قرآن به اندازه اى از نقائص مبرّا و منزه است كه نيازمند كوچك ترين تصحيح و اصلاحى نيست»؛ سپس اضافه مى كند: «ساليان درازى كشيشان از خدا بى خبر، ما را از پى بردن به حقايق قرآن مقدس و عظمت آورنده آن محمد(صلى الله عليه وآله) دور نگه داشتند، امّا هر قدر كه در جاده علم و دانش گام بگذاريم پرده هاى جهل و تعصب از ميان مى رود و به زودى اين كتاب توصيف ناپذير، عالم را به خود جلب مى كند و تأثير عميقى در علم و دانش جهان مى گذارد و عاقبت محور افكار مردم دنيا مى شود».(2)
گوته شاعر بزرگ آلمانى مى گويد:«ما ابتدا از قرآن روى گردان بوديم، اما طولى نكشيد كه اين كتاب توجه ما را به خود جلب كرد و ما را دچار حيرت ساخت تا آنجا كه در برابر اصول قوانين علمى و بزرگ آن سر تسليم فرود آورديم»!
ژول لابن دانشمند فرانسوى در كتاب تفصيل الآيات مى گويد: «دانش و علم جهانيان از سوى مسلمانان به دست آمد و مسلمين علوم را از قرآن كه درياى دانش است گرفتند و نهرها از آن براى بشريت در جهان جارى ساختند».(3)
دينورت يكى ديگر از دانشمندان غربى مى نويسد: «واجب است اعتراف كنيم كه علوم طبيعى و فلكى و فلسفه و رياضيات كه در اروپا رواج يافت، عموماً از بركت تعليمات قرآن است و ما مديون مسلمانانيم، بلكه اروپا از اين جهت شهرى در اسلام است»(4)
نولدكه خاورشناس مشهور مى گويد: «قرآن همواره بر دلهاى كسانى كه از دور با آن مخالفت مىورزند تسلط يافته و آنها را به خود پيوند مى دهد».(5)، (6)