آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«ملك» در اصل به معناى قوّت بر چيزى است؛ و به همين جهت تمليك به معناى تقويت آمده است. سپس اين تعبير در آنجايى كه انسان صاحب چيزى مى شود به كار رفته؛ چرا كه انسان قوّت و قدرت بر آن دارد. به همين جهت به آبى كه همراه مسافر است «مَلَكَ» (بر وزن سبب) گفته مى شود؛ چرا كه هنگامى كه مسافر آب همراه دارد نيرومند و مسلّط بر كار خويش است. «مَلِك» (بر وزن خشن) به سلطان و پادشاه گفته مى شود؛ به خاطر قوّت و قدرتى كه در كشور خود دارد.

«ملك» بنابر آنچه در مقائيس آمده است؛ در اصل به معناى قوّت بر چيزى است؛ و به همين جهت تمليك به معناى تقويت آمده است. سپس اين تعبير در آنجايى كه انسان صاحب چيزى مى شود به كار رفته؛ چرا كه انسان قوّت و قدرت بر آن دارد. به همين جهت به آبى كه همراه مسافر است «مَلَكَ» (بر وزن سبب) گفته مى شود؛ چرا كه هنگامى كه مسافر آب همراه دارد (مخصوصاً در بيابان هاى خشك آن روز) نيرومند و مسلّط بر كار خويش است.
«مَلِك» (بر وزن خشن) به سلطان و پادشاه گفته مى شود؛ به خاطر قوّت و قدرتى كه در كشور خود دارد.
«ملكوت» به معناى عزّت و سلطنت است.
«اِملاك» (بر وزن اجلاس) در لغت عرب به معناى تزويج كردن آمده؛ چرا كه همسر را همچون ملك خود مى دانستند.
بالاخره «مملكت» در لغت عرب به معناى حكومت و عزّت سلطنت است؛ سپس به آب و خاك اطلاق شده است.(1)