آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

با امضاى اين پيمان در حقيقت زمينه فراهم شد كه آن حضرت دشمنان بزرگ و كوچك ديگرى كه ممكن بود گهگاه توطئه كنند يا مزاحم مسلمانان شوند را از ميان بردارد و يا آنان را تسليم سازد؛ لذا به محض بازگشت از حديبيه نيروها را براى ضربه زدن به اين دشمنان آماده کرد.

در سال ششم، پيامبر(صلی الله علیه وآله) دست به يك عمل ابتكارى و پيروزمندانه زد؛ و آن اينكه اعلام كرد كه مسلمانان براى عمره آماده شوند و شتران را براى قربانى به همراه بردارند، تا مكّيان بدانند پيامبر قصد نبرد ندارد.
اين جريان مطمئناً دو اثر بسيار آشكار به همراه داشت؛ يكى اعلام اينكه مسلمين در جزيرة العرب از هيچ كسى واهمه ندارند و ديگر اين كه با ورود به مكه قدرت اسلام روياروى مركز بت پرستى به نمايش در آيد و اين از رشد و پيروزى اسلام حكايت داشت؛ زيرا مكه از مراكز مهم توطئه و قدرت بر ضد اسلام بود. مكّيان از اين مطلب آگاه شدند و تصميم گرفتند كه از ورود پيامبر جلوگيرى كنند؛ لذا پيامبر با اصحابش بيعتى سخت بست كه به بيعت رضوان معروف شد. قريش با شنيدن اين خبر آماده شد با پيامبر پيمان صلح برقرار كند. پس از انجام پيمان صلح قرار بر اين شد كه تا سال ديگر مشركان، مكه را تخليه كنند و پيامبر(صلی الله علیه وآله) براى عمره به آنجا برود.(1)
با امضاى اين پيمان در حقيقت زمينه فراهم شد كه آن حضرت دشمنان بزرگ و كوچك ديگرى كه ممكن بود گهگاه توطئه كنند يا مزاحم مسلمانان شوند را از ميان بردارد و يا آنان را تسليم سازد؛ لذا به محض بازگشت از حديبيه نيروها را براى ضربه زدن به اين دشمنان آماده کرد. سريه عکاشه در برابر بنى اسد، سريه محمد بن مسلمه به سوى ثعلبه، سريه ابوعبيده جراح به سوى ذى القصد، سراياى شش گانه زيد بن حارثه(2) در برابر جموح و عيص، و طرف، و حسمى، و وادى القرى و ام قرفه، سريه عبدالرحمان بن عوف به دومة الجندل، سريه على بن ابى طالب به سوى فدک؛ و سريه کرزبن جابر(3) به سوى عرينين؛ همه نبردهايى بودند که بلافاصله پس از حديبيه انجام شد(4) و بسيارى از قبايلى که آمادگى براى مبارزه با اسلام داشتند پيش از آنکه کار مؤثرى انجام دهند درهم شکسته شدند.
اکنون قدرت اسلام بالا گرفته و قبايل فکر تهاجم به مسلمين را از سر بيرون کرده اند مکه احساس ضعف نموده و پيمان بسته که حکومت اسلامى را به رسميت بشناسد.(5)