آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

این سوره در«مکّه» نازل شده و خداوند در آن به پیغمبر اکرم(ص) به عنوان یک سرمشق، پیشوا و رهبر دستور مى دهد: از شرّ همه وسوسه گران به خدا پناه برد. محتواى این سوره از جهتى شبیه سوره «فلق» است و هر دو ناظر به پناه بردن به خداوند بزرگ از شرور و آفات مى باشد، با این تفاوت که در سوره «فلق» انواع مختلف شرور مطرح شده، ولى در این سوره فقط روى شرّ وسوسه گران ناپیدا (وسواس خنّاس) تکیه شده است.

انسان همیشه در معرض وسوسه هاى شیطانى است، و شیاطین جن و انس کوشش دارند در قلب و روح او نفوذ کنند، هر قدر مقام انسان در علم بالاتر رود و موقعیت او در اجتماع بیشتر گردد، وسوسه هاى شیاطین شدیدتر مى شود، تا او را از راه حق منحرف سازد و با فساد عالِمى، عالَمى را بر باد دهد.
این سوره به پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) به عنوان یک سرمشق، پیشوا و رهبر دستور مى دهد: از شرّ همه وسوسه گران به خدا پناه برد.
محتواى این سوره از جهتى شبیه سوره «فلق» است، هر دو ناظر به پناه بردن به خداوند بزرگ از شرور و آفات مى باشد، با این تفاوت که در سوره «فلق» انواع مختلف شرور مطرح شده، ولى در این سوره، فقط روى شرّ وسوسه گران ناپیدا (وسواس خنّاس) تکیه شده است.
در این که: این سوره در «مکّه» نازل شده است یا در «مدینه»؟ در میان مفسران گفتگو است، گروهى آن را «مکّى» مى دانند، و جمعى آن را «مدنى» مى شمرند، ولى لحن آیاتش با سوره هاى «مکّى» موافق تر است.
و با توجه به این که: این سوره و سوره «فلق» طبق روایات با هم نازل شده، و سوره «فلق» به عقیده جمع کثیرى «مکّى» است، این سوره نیز، مى تواند «مکّى» بوده باشد. (1)