آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

اگر از پیامبر گناهى سرزند مستلزم امور باطلی است، از جمله: 1- اجتماع ضدّین؛ از یک سو باید در همه چیز از پیامبر پیروى کرد، از سوى دیگر باید در مورد آن گناه با او مخالفت کرد. 2- باید شهادتش پذیرفته نباشد، درحالی که شاهد بر وحى الهى و شاهد بر امّت ها در قیامتند. 3- باید مقام او از گنهکاران امّت که با وحی در ارتباط نیستند نیز پایین تر باشد. 4- دعوت آنها به اعمال صالح اثری ندارد. 5- باید لعن او جایز باشد. 6- باید در زمره اغواشدگان شیطان باشد، با این که انبیاء به طور مسلّم از مخلصین هستند.

 ما معتقدیم که پیامبران الهی باید پاک از گناه باشند چرا که:
1 ـ هر گاه از پیامبری گناهى سرزند اجتماع ضدّین، یعنى دو دستور متضاد، لازم مى آید: از یک سو باید در همه چیز از پیامبر پیروى کرد، از سوى دیگر باید در مورد آن گناه با او به مخالفت برخاست، و مى دانیم دو دستور متضاد هرگز از خداوند حکیم صادر نمى شود.
2ـ اگر گناهى از پیامبر صادر شود باید شهادتش پذیرفته نباشد، چون شهادت فاسق و اخبار او مقبول نیست؛ پس چگونه مى تواند شاهد بر وحى الهى در دنیا یا شاهد بر امّت ها در قیامت گردد؟!
3ـ هرگاه از پیامبر گناهى سرزند باید مقام و موقعیّت او از گنهکاران امّت نیز پایین تر باشد؛ چرا که ارتکاب معاصى و اعراض از اوامر الهى و پشت پا زدن به نواهى او از کسى که با وحى الهى مرتبط است و در سطح بالایى از آگاهى است، بسیار قبیح تر و زشت تر است.
4- اگر آنها دعوت به اعمال صالح و ترک زشتى ها کنند و خودشان به آن عمل نکنند مصداق این آیه شریفه خواهند بود که مى فرماید: «اَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَونَ اَنْفُسَکُمْ وَ اَنْتُمْ تَتلُونَ الْکِتَابَ اَفَلاَ تَعْقِلُونَ»؛ (آیا مردم را به نیکى [و ایمان به پیامبرى که صفات او در تورات آمده] دعوت مى کنید، امّا خودتان را فراموش مى نمایید؛ با این که شما کتاب آسمانى[تورات] را مى خوانید؟! آیا نمى اندیشید؟!).(1)
یقیناً هیچ عاقلى نمى پذیرد که پیامبر مصداق چنین خطابى باشد.
5- اگر گناهى از پیامبر سر زند و مصداق ظالم ـ ظلم بر دیگران یا خویشتن ـ شود، باید لعن او جایز باشد؛ چرا که قرآن مى گوید: «اَلاَ لَعْنَةُ اللهِ عَلَى الظَّالِمِینَ»؛ (اینک لعنت خدا بر ستمکاران باد!).(2) چگونه می توان پیامبر خدا را لعنت کرد؟ آیا با مقام نبوّت او مى سازد؟
6 - طبق صریح قرآن، شیطان به عزّت خداوند قسم یاد کرده که همه را جز عباد مخلصین گمراه خواهد کرد: «فَبِعِزَّتِکَ لاَُغْوِیَنَّهُمْ اَجْمَعینَ -اِلاَّ عِبادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ»(3)؛ (به عزّتت سوگند، همه آنان را گمراه خواهم کرد، مگر بندگان خالص شده ات، از میان آنها).
هرگاه گناهى از پیامبر سرزند در زمره اغواشدگان شیطان قرار خواهد گرفت، و از مخلصین نخواهد بود، با این که انبیاء به طور مسلّم از مخلصین هستند.(4)
دلایل شش گانه فوق دلایلى متین و قابل قبول است ، بنابراین انبیاء باید انسان هائی باشند که از هر گونه ناپاکی و پلیدی پاک بوده و به عبارتی معصوم باشند. (5)